Andrzej Witold Staronka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 28 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Andrzej Witold Staronka
|family-name=Staronka
| family-name = Staronka
|given-name=Andrzej Witold
| given-name = Andrzej
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
| additional-name = Witold
|image=Andrzej_Staronka.jpg
| honorific-prefix = Prof. dr hab. inż.
|birth_date=21 marca 1916
| honorific-suffix =
|birth_place=Tarnów
| native_name =
|death_date=15 sierpnia 2000
| native_name_lang =
|death_place=Kraków
| image = Andrzej_Staronka.jpg
|fields=chemia, metalurgia, chemia fizyczna, procesy metalurgiczne, korozja metali
| image_size = 11976
|function=Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa w Instytucie Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa AGH (1975–1986)
| alt =
|faculty=Wydział Odlewnictwa
| caption =
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
| birth_date = 1916
|name=Andrzej Witold Staronka
| birth_place =  
|image_size=11976
| death_date = 2000
| death_place =  
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = chemia — metalurgia (chemia fizyczna i jej zastosowanie do procesów metalurgicznych oraz korozji metali)
| function = Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa w Instytucie Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa w latach 1975–1986
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards = Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego 1970, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki 1979, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego 1986; Złoty Krzyż Zasługi 1973, Krzyż Kawalerski OOP 1979.
| signature =  
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =  
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Witold Staronka''' (1916–2000)
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Witold Staronka''' (1916–2000)


Specjalność: chemia — metalurgia (chemia fizyczna i jej zastosowanie do procesów metalurgicznych oraz korozji metali)
Dyscyplina/specjalności: chemia, metalurgia, chemia fizyczna, procesy metalurgiczne, korozja metali


Urodził się 21 marca 1916 r. w Tarnowie. Zmarł 15 sierpnia 2000 r. w Krakowie, tam też pochowany na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1947 r.) oraz Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (dyplom w 1953 r.). Pracę doktorską obronił w 1962 r., habilitował się w 1969 r., tytuł profesora otrzymał w 1978 r.
== Nota biograficzna ==


Był wykładowcą Państwowej Szkoły Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1945–1946). Z Akademią Gorniczo-Hutniczą związany od 1946 r. Był młodszym asystentem w Katedrze Chemii Organicznej i Analitycznej, a od 1947 do 1953 r. starszym asystentem tej Katedry. W latach 1954–1962 był adiunktem w Katedrze Chemii Fizycznej, w latach 1962–1970 w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Żelaza (docent w latach 1970–1973). W latach 1973–75 pracował w Zakładzie Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii (docent). Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa w Instytucie Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1975–1986). W 1986 roku przeszedł na emeryturę.
Urodził się 21 marca 1916 roku w Tarnowie. Zmarł 15 sierpnia 2000 roku w Krakowie, tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Syn Wilhelma, profesora Akademii Górniczej.
 
Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1947 roku) oraz Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (dyplom w 1953 roku). Pracę doktorską obronił w 1962 roku, habilitował się w 1969 roku, tytuł profesora otrzymał w 1978 roku
 
Był wykładowcą Państwowej Szkoły Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1945–1946). Z Akademią Górniczą związany od 1946 roku. Był młodszym asystentem w Katedrze Chemii Ogólnej i Analitycznej na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]], starszym asystentem w Zakładzie Chemii Górniczej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. W latach 1952-1953 był pracownikiem [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]]. W latach 1954–1962 był adiunktem w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]], w latach 1962–1970 w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Żelaza [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]] (docent w latach 1970–1973). W latach 1973–75 pracował w Zakładzie Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii na [[Wydział Metalurgiczny|Wydziale Metalurgicznym]] (docent). Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa w Instytucie Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa [[Wydział Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa|Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa]] (1975–1986). W 1986 roku przeszedł na emeryturę.


Kierownik Zespołu do badania fizykochemicznych procesów zw. z wytwarzaniem stopów odlewniczych Komitetu Metalurgii i Nauk o Materiałach PAN.
Kierownik Zespołu do badania fizykochemicznych procesów zw. z wytwarzaniem stopów odlewniczych Komitetu Metalurgii i Nauk o Materiałach PAN.
Linia 60: Linia 33:
Badania: teoria jonowa żużli metalurgicznych (szczególnie wielkopiecowych), ich struktura oraz mechanizm reakcji z metalem, opracowanie krystalochemicznych skal zasadowości żużli i wykazanie ich pełnej przydatności w metalurgii, nowe opracowanie układu równowagi fazowej SiO2-Al2O3 metodą analizy termicznej i rentgenograficznej, udział w opracowaniu optymalnych parametrów pasywacji blach ocynowanych w hucie T. Sendzimira, opracowanie nowych stali Cr-Ni-Si odpornych na korozję w stężonych roztworach HNO3.
Badania: teoria jonowa żużli metalurgicznych (szczególnie wielkopiecowych), ich struktura oraz mechanizm reakcji z metalem, opracowanie krystalochemicznych skal zasadowości żużli i wykazanie ich pełnej przydatności w metalurgii, nowe opracowanie układu równowagi fazowej SiO2-Al2O3 metodą analizy termicznej i rentgenograficznej, udział w opracowaniu optymalnych parametrów pasywacji blach ocynowanych w hucie T. Sendzimira, opracowanie nowych stali Cr-Ni-Si odpornych na korozję w stężonych roztworach HNO3.


Działalność pozanaukowa: działalność publicystyczna w czasopimach „Dziś i jutro”, „Życie Szkoły Wyższej”.
Działalność pozanaukowa: działalność publicystyczna w czasopismach "Dziś i jutro", "Życie Szkoły Wyższej".


Autor lub współautor około 40 prac oryginalnych, 9 książek. Opracował około 100 haseł z działu korozja i powłoki ochronne w „Encyklopedii techniki. Metalurgia”. Autor 2 patentów. Promotor 4 prac doktorskich.
Autor lub współautor około 40 prac oryginalnych, 9 książek. Opracował około 100 haseł z działu korozja i powłoki ochronne w „Encyklopedii techniki. Metalurgia”. Autor 2 patentów. Promotor 4 prac doktorskich.


Był człowiekiem pracowitym, dociekliwym i rzetelnym, uczciwym i życzliwym dla ludzi.
==== Odznaczenia i nagrody ====
 
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
 
== Źródła do biogramu  ==
 
====Książki====
 
* Kronika 1951-2019 : Wydział Odlewnictwa, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Oprac. Z. Kulig, J. Cholawa. Kraków 2019, s. 150-153
* Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 137-140
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 172
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 189-191, [foto]
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2006, s. 139-141, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 335, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 212-213, [foto]
 
====Artykuły====


Źródło:
* Holtzer M.: Wspomnienie o profesorze Andrzeju Staronce. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2000, nr 84, s. 15
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 172
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 212–213, portr.
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 84. s. 15
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 139–141




{{DEFAULTSORT:Staronka, Andrzej Witold}}
{{DEFAULTSORT:Staronka, Andrzej Witold}}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:40, 22 kwi 2021

Andrzej Witold Staronka
Andrzej Staronka.jpg
Nazwisko Staronka
Imię / imiona Andrzej Witold
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 21 marca 1916
Miejsce urodzenia Tarnów
Data śmierci 15 sierpnia 2000
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności chemia, metalurgia, chemia fizyczna, procesy metalurgiczne, korozja metali
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa w Instytucie Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa AGH (1975–1986)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Andrzej Witold Staronka (1916–2000)

Dyscyplina/specjalności: chemia, metalurgia, chemia fizyczna, procesy metalurgiczne, korozja metali

Nota biograficzna

Urodził się 21 marca 1916 roku w Tarnowie. Zmarł 15 sierpnia 2000 roku w Krakowie, tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Syn Wilhelma, profesora Akademii Górniczej.

Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1947 roku) oraz Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (dyplom w 1953 roku). Pracę doktorską obronił w 1962 roku, habilitował się w 1969 roku, tytuł profesora otrzymał w 1978 roku

Był wykładowcą Państwowej Szkoły Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1945–1946). Z Akademią Górniczą związany od 1946 roku. Był młodszym asystentem w Katedrze Chemii Ogólnej i Analitycznej na Wydziale Hutniczym, starszym asystentem w Zakładzie Chemii Górniczej Wydziału Górniczego. W latach 1952-1953 był pracownikiem Wydziału Odlewnictwa. W latach 1954–1962 był adiunktem w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii Wydziału Metalurgicznego, w latach 1962–1970 w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Żelaza Wydziału Metalurgicznego (docent w latach 1970–1973). W latach 1973–75 pracował w Zakładzie Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii na Wydziale Metalurgicznym (docent). Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa w Instytucie Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1975–1986). W 1986 roku przeszedł na emeryturę.

Kierownik Zespołu do badania fizykochemicznych procesów zw. z wytwarzaniem stopów odlewniczych Komitetu Metalurgii i Nauk o Materiałach PAN.

Staże: Bergakademie Freiberg, Technische Universität, Niemcy 1963, 1970, 1977, Lyon Inst. National des Sciences Appliquées, IRSID, Paryż 1966–1967.

Badania: teoria jonowa żużli metalurgicznych (szczególnie wielkopiecowych), ich struktura oraz mechanizm reakcji z metalem, opracowanie krystalochemicznych skal zasadowości żużli i wykazanie ich pełnej przydatności w metalurgii, nowe opracowanie układu równowagi fazowej SiO2-Al2O3 metodą analizy termicznej i rentgenograficznej, udział w opracowaniu optymalnych parametrów pasywacji blach ocynowanych w hucie T. Sendzimira, opracowanie nowych stali Cr-Ni-Si odpornych na korozję w stężonych roztworach HNO3.

Działalność pozanaukowa: działalność publicystyczna w czasopismach "Dziś i jutro", "Życie Szkoły Wyższej".

Autor lub współautor około 40 prac oryginalnych, 9 książek. Opracował około 100 haseł z działu korozja i powłoki ochronne w „Encyklopedii techniki. Metalurgia”. Autor 2 patentów. Promotor 4 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika 1951-2019 : Wydział Odlewnictwa, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Oprac. Z. Kulig, J. Cholawa. Kraków 2019, s. 150-153
  • Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 137-140
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 172
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 189-191, [foto]
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2006, s. 139-141, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 335, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 212-213, [foto]

Artykuły

  • Holtzer M.: Wspomnienie o profesorze Andrzeju Staronce. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000, nr 84, s. 15
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Andrzej_Witold_Staronka&oldid=63435”