Karol Wiesław Adwentowski: Różnice pomiędzy wersjami

Karol Wiesław Adwentowski
Nazwisko	Adwentowski
Imię / imiona	Karol Wiesław
Tytuły / stanowiska	Doc. dr
Data urodzenia	8 sierpnia 1883
Miejsce urodzenia	Tarnopol
Data śmierci	26 grudnia 1957
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	chemia
Wydział	Wydział Odlewnictwa ; ;

Wersja z 13:13, 7 sie 2014

Doc. dr Karol Wiesław Adwentowski (1883–1957)

Specjalność: chemia

Życiorys

Urodził się 8 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zmarł 26 grudnia 1957 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. uzyskał tytuł doktora filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie.

1 marca 1947 r. powołany został do pracy w AG. Pracował na Wydziale Hutniczym w Zakładzie Chemii Ogólnej i Analitycznej, a później na Wydziale Odlewnictwa. Zatrudniony jako adiunkt (do 1951). Później pracował jako zastępca profesora, a w latach 1955–57 docent. Zajmował się stroną administracyjną katedry. Organizował pracownię niskich temperatur, udało mu się uruchomić instalację do skraplania powietrza niezbędnego do prac w uczelni, pozwoliło to zwłaszcza na rozpoczęcie prac związanych z poszukiwaniem źródeł helu. Opracował również metody analizy gazowej, badając gazy odlotowe. Planował także próby nad wydzieleniem helu przez dyfuzję i na drodze przenikania przez masy plastyczne.

Autor pracy „Poszukiwanie źródeł gazów szlachetnych” opublikowanej w „Przemyśle Chemicznym”.

Bibliografia

Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 7–9

@@ Linia 51: / Linia 51: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się 8 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zmarł 26 grudnia 1957 r. w Krakowie. Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. uzyskał tytuł doktora filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie.
+Urodził się 8 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zmarł 26 grudnia 1957 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
+Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. uzyskał tytuł doktora filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie.
 marca 1947 r. powołany został do pracy w AG. Pracował na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] w Zakładzie Chemii Ogólnej i Analitycznej, a później na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]]. Zatrudniony jako adiunkt (do 1951). Później pracował jako zastępca profesora, a w latach 1955–57 docent. Zajmował się stroną administracyjną katedry. Organizował pracownię niskich temperatur, udało mu się uruchomić instalację do skraplania powietrza niezbędnego do prac w uczelni, pozwoliło to zwłaszcza na rozpoczęcie prac związanych z poszukiwaniem źródeł helu. Opracował również metody analizy gazowej, badając gazy odlotowe. Planował także próby nad wydzieleniem helu przez dyfuzję i na drodze przenikania przez masy plastyczne.