Jerzy Henryk Litwiniszyn: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
|death_place=Kielce | |death_place=Kielce | ||
|fields=mechanika górotworu, aerologia | |fields=mechanika górotworu, aerologia | ||
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego ( | |function=Prodziekan Wydziału Górniczego (1952–1954) | ||
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | |faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | ||
|awards=Krzyż Komandorski | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari | ||
|dhc_year=1979 | |dhc_year=1979 | ||
|dhc_reason=za zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu | |dhc_reason=za zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu | ||
Linia 49: | Linia 49: | ||
|spouse= | |spouse= | ||
|children= | |children= | ||
}} | |||
{{Funkcja | |||
|Stanowisko=Prodziekan | |||
|Jednostka=Wydział Górniczy | |||
|Rok_od=1952 | |||
|Rok_do=1954 | |||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914–2000) | Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914–2000) | ||
Linia 54: | Linia 60: | ||
Specjalność: mechanika górotworu, aerologia | Specjalność: mechanika górotworu, aerologia | ||
Urodził się 2 sierpnia 1914 | == Życiorys == | ||
Urodził się 2 sierpnia 1914 r. w miejscowości Płoki koło Libiąża (inne źródła podają miejscowość Tenczynek koło Krzeszowic). Zmarł 12 czerwca 2000 r. w Kielcach, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. | |||
W latach 1932-1938 studiował w Akademii Górniczej, uzyskując dyplom inżyniera górniczego. Doktoryzował się w 1947 r., a w 1950 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1954 r., a w 1958 r. profesora zwyczajnego. | |||
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej(1979), oraz Uniwersytetu Górniczego w Leoben (1990). | |||
W 1939 r. podjął pracę w Katedrze Górnictwa I Akademii Górniczej. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Po wkroczeniu Armii Czerwonej dostał się do niewoli sowieckiej, następnie trafił do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał najpierw w Stalagu w Neubrandenburgu, a następnie w Oflagu w Woldenbergu. | |||
Po wojnie kontynuował pracę naukową i dydaktyczną na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej. Początkowo adiunkt w latach 1945–1950, po uzyskaniu habilitacji został mianowany profesorem kontraktowym (1951) i kierownikiem Katedry Hydromechaniki. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Hydromechaniki, który wchodził w skład Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, założycielem i dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN. Piastował wiele odpowiedzialnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 r. przeszedł na emeryturę. | |||
Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu dotyczących przede wszystkim zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów. | Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu dotyczących przede wszystkim zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów. | ||
Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Uniwersytetu Górnictwa i Technologii w Xuzhou oraz Politechniki w Xiantang. | Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Uniwersytetu Górnictwa i Technologii w Xuzhou oraz Politechniki w Xiantang. Członek korespondent PAN (od 1956 r.), członek rzeczywisty od 1966 r. W latach 1977– 1989 wiceprezes PAN, a od 1989 r. członek Polskiej Akademii Umiejętności. | ||
== Bibliografia== | |||
=== Książki === | |||
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399 | * Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399 | ||
=== Artykuły === | |||
* Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67–70 | * Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67–70 | ||
* Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15 | * Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 18 | |||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 24–26, 35–38 | |||
=== Inne === | |||
* http://www.img-pan.krakow.pl/dmdocuments/Jubileusz-IMG%20-%20Litwiniszyn.pdf | * http://www.img-pan.krakow.pl/dmdocuments/Jubileusz-IMG%20-%20Litwiniszyn.pdf |
Wersja z 08:15, 18 wrz 2014
Jerzy Henryk Litwiniszyn | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Litwiniszyn | ||||||||
Imię / imiona | Jerzy | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||
Data urodzenia | 2 sierpnia 1914 | ||||||||
Miejsce urodzenia | Płoki | ||||||||
Data śmierci | 12 czerwca 2000 | ||||||||
Miejsce śmierci | Kielce | ||||||||
Dyscyplina/specjalności | mechanika górotworu, aerologia | ||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Górniczego (1952–1954) | ||||||||
Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | ||||||||
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1979 | ||||||||
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu | ||||||||
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari | ||||||||
|
Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Henryk Litwiniszyn (1914–2000)
Specjalność: mechanika górotworu, aerologia
Życiorys
Urodził się 2 sierpnia 1914 r. w miejscowości Płoki koło Libiąża (inne źródła podają miejscowość Tenczynek koło Krzeszowic). Zmarł 12 czerwca 2000 r. w Kielcach, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W latach 1932-1938 studiował w Akademii Górniczej, uzyskując dyplom inżyniera górniczego. Doktoryzował się w 1947 r., a w 1950 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1954 r., a w 1958 r. profesora zwyczajnego. Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej(1979), oraz Uniwersytetu Górniczego w Leoben (1990).
W 1939 r. podjął pracę w Katedrze Górnictwa I Akademii Górniczej. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Po wkroczeniu Armii Czerwonej dostał się do niewoli sowieckiej, następnie trafił do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał najpierw w Stalagu w Neubrandenburgu, a następnie w Oflagu w Woldenbergu.
Po wojnie kontynuował pracę naukową i dydaktyczną na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej. Początkowo adiunkt w latach 1945–1950, po uzyskaniu habilitacji został mianowany profesorem kontraktowym (1951) i kierownikiem Katedry Hydromechaniki. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Hydromechaniki, który wchodził w skład Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, założycielem i dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN. Piastował wiele odpowiedzialnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 r. przeszedł na emeryturę.
Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu dotyczących przede wszystkim zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.
Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Uniwersytetu Górnictwa i Technologii w Xuzhou oraz Politechniki w Xiantang. Członek korespondent PAN (od 1956 r.), członek rzeczywisty od 1966 r. W latach 1977– 1989 wiceprezes PAN, a od 1989 r. członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Bibliografia
Książki
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399
Artykuły
- Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67–70
- Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 18
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 24–26, 35–38