Oktawian Kazimierz Popowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Oktawian Kazimierz Popowicz
Nazwisko	Popowicz
Imię / imiona	Oktawian
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 lutego 1898
Miejsce urodzenia	Lwów (obenie Ukraina)
Data śmierci	21 listopada 1995 ;
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym (1947–1952) oraz Kierownik Zakładu Urządzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa (1952–1953)
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki ; ;

Wersja z 08:34, 12 wrz 2014

Prof. zw. dr hab. inż. Oktawian Kazimierz Popowicz (1898–1995)

Życiorys

Urodził się 8 lutego 1898 roku we Lwowie. Zmarł 21 listopada 1995 roku. Studia ukończył w 1921 roku na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Pracę doktorską obronił w 1945 roku na Politechnice Śląskiej, a pracę habilitacyjną w 1948 roku na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej. Tytuł naukowy i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1954 roku, a profesora zwyczajnego w 1957 roku na Politechnice Śląskiej. Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu i Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Jeszcze jako student rozpoczął pracę na Politechnice Lwowskiej, a następnie po odbyciu kilkuletnich praktyk w niemieckich i francuskich firmach pracował w kilku polskich hutach. Jednak jego działalność naukowo-techniczna i dydaktyczna związana była z polskim górnictwem. Pracował między innymi w Instytucie Naukowo-Badawczym Przemysłu Węglowego i Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach.

W latach 1947–1952 pełnił funkcję kierownika Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym AGH, a w latach 1952–1953 był kierownikiem Zakładu Urządzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. W następnych latach współpracował z AGH zwłaszcza w zakresie kształcenia kadry naukowej. Od 1951 roku do momentu przejścia na emeryturę w 1968 roku pracował na Politechnice Śląskiej.

Profesor Popowicz jest twórcą oryginalnego urządzenia wydobywczego pracującego sposobem ciągłym, inicjatorem i propagatorem stosowania w kraju wyciągów wielolinowych ze sprzężeniem ciernym. Był także wybitnym znawcą maszyn parowych stosowanych do napędu górniczych wyciągów szybowych, zajmował się teorią i techniką hamulców maszyn wyciągowych, teorią i rozwiązaniami technicznymi łapadeł klatek wyciągowych. Jego prace teoretyczne, badawcze, ekspertyzy itd. doprowadziły do opracowania typoszeregu nowoczesnych bębnów pędnych maszyn wyciągowych dużej mocy, które nadal pracują w wielu polskich szybach.

Ogółem jego dorobek publikacyjny i wynalazczy obejmuje około 75 prac drukowanych w tym 4 książki i 2 skrypty oraz 22 patenty krajowe i zagraniczne. Był promotorem wielu prac doktorskich, recenzentem wniosków na tytuły profesorskie, recenzentem prac habilitacyjnych i doktorskich.

Źródło:

Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 9–10, 234–235, portr.
Informator Nauki Polskiej 1997/98. T. 4 : Ludzie nauki M–Ż. Warszawa 1998. S. 693
Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 149

@@ Linia 6: / Linia 6: @@
 |image=Oktawian_Popowicz.jpg
 |birth_date=8 lutego 1898
-|birth_place=Lwów
+|birth_place=Lwów (obenie Ukraina)
 |death_date=21 listopada 1995
-|function=Kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym w latach 1947–1952 oraz Kierownik Zakładu Urządzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa w latach 1952–1953
+|function=Kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym (1947–1952) oraz Kierownik Zakładu Urządzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa  (1952–1953)
 |faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
 |name=Oktawian Kazimierz Popowicz
@@ Linia 46: / Linia 46: @@
 }}
 Prof. zw. dr hab. inż. '''Oktawian Kazimierz Popowicz''' (1898–1995)
+== Życiorys ==
-Urodził się 8 lutego 1898 roku we Lwowie. Zmarł 21 listopada 1995 roku. Studia ukończył w 1921 roku na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Pracę doktorską obronił w 1945 roku na Politechnice Śląskiej, a pracę hailitacyjną w 1948 roku na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej. Tytuł naukowy i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1954 roku, a profesora zwyczajnego w 1957 roku na Politechnice Śląskiej. Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu i Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
+Urodził się 8 lutego 1898 roku we Lwowie. Zmarł 21 listopada 1995 roku. Studia ukończył w 1921 roku na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Pracę doktorską obronił w 1945 roku na Politechnice Śląskiej, a pracę habilitacyjną w 1948 roku na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej. Tytuł naukowy i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1954 roku, a profesora zwyczajnego w 1957 roku na Politechnice Śląskiej. Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu i Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
 Jeszcze jako student rozpoczął pracę na Politechnice Lwowskiej, a następnie po odbyciu kilkuletnich praktyk w niemieckich i francuskich firmach pracował w kilku polskich hutach. Jednak jego działalność naukowo-techniczna i dydaktyczna związana była z polskim górnictwem. Pracował między innymi w Instytucie Naukowo-Badawczym Przemysłu Węglowego i Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach.
-W latach 1947–1952 pełnił funkcję kierownika Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym AGH, a w latach był kierownikiem Zakładu Urządzeń Szybowych 1952–1953 na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. W następnych latach współpracował z AGH zwłaszcza w zakresie kształcenia kadry naukowej. Od 1951 roku do momentu przejścia na emeryturę w 1968 roku pracował na Politechnice Śląskiej.
+W latach 1947–1952 pełnił funkcję kierownika Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym AGH, a w latach 1952–1953 był kierownikiem Zakładu Urządzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. W następnych latach współpracował z AGH zwłaszcza w zakresie kształcenia kadry naukowej. Od 1951 roku do momentu przejścia na emeryturę w 1968 roku pracował na Politechnice Śląskiej.
 Profesor Popowicz jest twórcą oryginalnego urządzenia wydobywczego pracującego sposobem ciągłym, inicjatorem i propagatorem stosowania w kraju wyciągów wielolinowych ze sprzężeniem ciernym. Był także wybitnym znawcą maszyn parowych stosowanych do napędu górniczych wyciągów szybowych, zajmował się teorią i techniką hamulców maszyn wyciągowych, teorią i rozwiązaniami technicznymi łapadeł klatek wyciągowych. Jego prace teoretyczne, badawcze, ekspertyzy itd. doprowadziły do opracowania typoszeregu nowoczesnych bębnów pędnych maszyn wyciągowych dużej mocy, które nadal pracują w wielu polskich szybach.