Tomisław Marian Morawski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|death_place=Tuluza | |death_place=Tuluza | ||
|fields=górnictwo | |fields=górnictwo | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|dhc_year=1937 | |dhc_year=1937 | ||
Wersja z 07:14, 12 wrz 2014
| Tomisław Marian Morawski | |
|---|---|
| Nazwisko | Morawski |
| Imię / imiona | Tomisław Marian |
| Tytuły / stanowiska | Inż. |
| Data urodzenia | 31 lipca 1881 |
| Miejsce urodzenia | Rudniczysko |
| Data śmierci | 17 marca 1946 |
| Miejsce śmierci | Tuluza |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo |
| Wydział | Wydział Górniczy |
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1937 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego |
Inż. Tomisław Marian Morawski (1881–1946)
Specjalność: górnictwo
Życiorys
Urodził się 31 lipca 1881 r. w Rudniczysku (powiat Kępno). Zmarł w Tuluzie 17 marca 1946 r.
W latach 1900–1904 studiował w Akademii Górniczej we Freibergu uzyskując dyplom inżyniera górniczego i mierniczego. Podczas studiów odbywał praktyki w kopalniach saskich, następnie pracował jako sztygar w kopalni węgla kamiennego w Westfalii oraz Zeissholz.
W latach 1912–1919 był dyrektorem kopalni węgla brunatnego w Węglińcu. W 1919 r. przeszedł do pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie, gdzie był kierownikiem Wydziału Spraw Śląskich, później dyrektorem Głównej Dyrekcji Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych.
W latach 1922–1924 był wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, następnie generalnym dyrektorem Spółki Akcyjnej „Lignoza” w Katowicach (1924–1931). Pełnił ponadto funkcje: wiceprezesa Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego, wiceprezesa Komitetu Wykonawczego Polskiej Konwencji Węglowej, był członkiem zarządu Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach, prezesem rad nadzorczych i technicznych spółek węglowych. W latach 1931-1939 pełnił funkcję dyrektora generalnego Rybnickiego Gwarectwa Węglowego.
W 1937 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego.
We wrześniu 1939 roku wyjechał do Francji, gdzie zamieszkał w Tuluzie i pracował w tamtejszym Czerwonym Krzyżu.
Bibliografia
Książki
- Polski Słownik Biograficzny. T. 21/4 z. 91. Wrocław 1976. S. 752
Artykuły
- Przegląd Górniczo-Hutniczy, 1938 t. 30 nr 1 s. 6-8, portr.