Henryk Bogowid Korwin-Krukowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, członek Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym”. Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej. | Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, członek Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym”. Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej. | ||
Autor ponad 20 publikacji, w tym 2 książek. | |||
== Odznaczenia i nagrody == | == Odznaczenia i nagrody == |
Wersja z 08:34, 15 wrz 2014
Henryk Bogowid Korwin-Krukowski | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Korwin-Krukowski | ||||||||||||
Imię / imiona | Henryk Bogowid | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||||||
Tytuły honorowe AGH | Profesor Honorowy AG (1934) | ||||||||||||
Data urodzenia | 23 lutego 1860 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Myzie-Saki | ||||||||||||
Data śmierci | 19 kwietnia 1937 | ||||||||||||
Miejsce śmierci | Warszawa | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | metalurgia | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Rektor Akademii Górniczej (1930–1931) | ||||||||||||
Wydział | Wydział Hutniczy | ||||||||||||
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1934
| ||||||||||||
|
Prof. zw. inż. Henryk Bogowid Korwin-Krukowski (1860–1937)
Specjalność: metalurgia
Życiorys
Urodził się 23 lutego 1860 roku w Myzie-Sakach pow. kobryński, guberni grodzieńskiej, zmarł 19 kwietnia 1937 roku w Warszawie. Ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu. Początkowo pracował w przemyśle rosyjskim, od 1914 r. rozpoczął pracę na kursach zawodowych w Warszawie. Był jednym z założycieli Politechniki Warszawskiej. Docent technologii metali i kierownik Zakładu Metalurgicznego PW. W 1920 r. został powołany na profesora i organizatora Wydziału Hutniczego AG. W 1921 r. rozpoczął wykłady z metalografii i obróbki cieplnej. Nie zgodził się zostać Dziekanem Wydz. Hutniczego, jednak jako organizator tego Wydziału i początkowo jako jedyny metalurg wśród profesorów Akademii, był właściwie jego faktycznym kierownikiem. W latach 1925–1929 pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Hutniczego. W latach 1930-1931 pełnił funkcję Rektora AG. Brał również czynny udział w pracach Komitetu Rozbudowy Wydziału Hutniczego z Funduszu Daru Polskiego Hutnictwa Żelaza.
Doktor honoris causa AG (w 1934 r.).
Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, członek Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym”. Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej.
Autor ponad 20 publikacji, w tym 2 książek.
Odznaczenia i nagrody
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Order Św. Stanisława III kl.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6, 18
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 116–118