Mieczysław Nosowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|fields=eksploatacja samochodów | |fields=eksploatacja samochodów | ||
|faculty=Wydział | |faculty=Wydział Politechniczny | ||
|awards=Order Odrodzenia Polski V klasy | |awards=Order Odrodzenia Polski V klasy | ||
|name=Mieczysław Nosowicz | |name=Mieczysław Nosowicz |
Wersja z 07:06, 16 wrz 2014
Mieczysław Nosowicz | |
---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
Nazwisko | Nosowicz |
Imię / imiona | Mieczysław |
Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. mgr inż. |
Data urodzenia | 18 października 1901 |
Miejsce urodzenia | Sambor |
Data śmierci | 25 lutego 1969 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | eksploatacja samochodów |
Wydział | Wydział Politechniczny
|
Odznaczenia i nagrody | Order Odrodzenia Polski V klasy |
Prof. nadzw. mgr inż. Mieczysław Nosowicz (1901–1969)
Specjalność: eksploatacja samochodów
Życiorys
Urodził się 18 października w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.
W 1928 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej i uzyskał akademicki stopień inżyniera mechanika. W 1959 r. otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego PK.
Przed II wojną światową pracował zawodowo w przemyśle, a w czasie wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 r. po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa. W latach 1945-1946 pełnił funkcję starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie. Od 1950 r. był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacyjnym Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 r. na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora.
Autor studium: "Problemy zanieczyszczania atmosfery... ruchem pojazdów samochodowych" ("Czasopismo Techniczne" 1966 nr 3), wyprzedzając znacznie inne publikacje w tej tematyce w naszym kraju. Promotor szeregu przewodów doktorskich.
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników (SIMP); członek zarządu Oddziału Wojewódzkiego NOT w Krakowie; członek Komisji Gospodarki Komunalnej w Krakowie; zastępca przewodniczącego Kolegium Komunikacyjnego Rady Narodowej miasta Krakowa; przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie (1954-1965).
Odznaczenia i nagrody
Order Odrodzenia Polski V klasy
Bibliografia
Książki
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 128–129