Roman Zygmunt Rieger: Różnice pomiędzy wersjami
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|image=Roman_Rieger.jpg | |image=Roman_Rieger.jpg | ||
|birth_date=22 listopada 1870 | |birth_date=22 listopada 1870 | ||
|birth_place=Lwów | |birth_place=Lwów | ||
|death_date=27 października 1947 | |death_date=27 października 1947 | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
Wersja z 17:40, 6 paź 2014
| Roman Zygmunt Rieger | |
|---|---|
| Nazwisko | Rieger |
| Imię / imiona | Roman |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. |
| Data urodzenia | 22 listopada 1870 |
| Miejsce urodzenia | Lwów |
| Data śmierci | 27 października 1947 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | maszyny górnicze, organizacja pracy |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Górnictwa Ogólnego (1945–47) |
| Wydział | Wydział Górniczy |
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1947 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wynalazek rynien wstrząsowych |
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta |
Prof. dr inż. Roman Zygmunt Rieger (1870–1947)
Specjalność: maszyny górnicze, organizacja pracy
Życiorys
Urodził się 22 listopada 1870 r. we Lwowie. Zmarł 27 października 1947 r. w Krakowie, tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studiował w Akademii Górniczej w Leoben, gdzie w 1895 r. uzyskał stopień inżyniera górniczego i hutniczego. Przed wojną pracował w przemyśle, był dyrektorem centralnego zarządu Witkowickich Kopalń. Był również „krajowym dyrektorem kopalń węgla z siedzibą w Krakowie”. W 1926 r. objął Katedrę Organizacji Przedsiębiorstw na AG, którą kierował do 1933 r. jako zastępca profesora. W latach 1945–1947 kierował Katedrą Górnictwa Ogólnego jako profesor kontraktowy.
Był redaktorem i wydawcą pierwszego w Polsce „Kalendarza Górniczego” dla robotników. Wynalazł i opatentował urządzenie do transportu urobku — rynny potrząsalne. Było to pierwsze w górnictwie światowym urządzenie do mechanicznej odstawy urobku. Opublikował kilka rozpraw na temat naukowej organizacji pracy.
W maju 1947 r. Akademia Górnicza nadała mu tytuł doktora honoris causa "za wynalazek rynien wstrząsowych, które odegrały ogromną rolę w górnictwie całego świata'.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 165–166
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 177
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 133–137
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 626