Zygmunt Kawecki

Zygmunt Kawecki
Nazwisko	Kawecki
Imię / imiona	Zygmunt
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	11 kwietnia 1919
Miejsce urodzenia	Wieliczka
Data śmierci	10 listopada 2003
Dyscyplina/specjalności	budowa maszyn górniczych, mechanizacja kopalń, transport linowy
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1967-1969)
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1993
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza w zakresie maszyn górniczych oraz w uznaniu zasług w rozwoju Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Krzyż Partyzancki, Nagroda Państwowa III stopnia
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych 1967 1969

Prof. zw. dr hab. inż. Zygmunt Kawecki (1919–2003)

Specjalność: budowa maszyn górniczych, mechanizacja kopalń, transport linowy

Życiorys

Urodził się 11 kwietnia 1919 roku w Wieliczce, zmarł 10 listopada 2003 roku. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1948); doktorat (1959), habilitacja (1961), prof. (tytuł — 1969), prof. zw. (tytuł — 1974). Doktor honoris causa AGH (1993).

Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r.; w czasie okupacji hitlerowskiej członek ZWZ i AK. W latach 1940–1944 był pracownikiem Biura Technicznego Kopalni Soli w Wieliczce. Z Akademią związany od lutego 1945 r., początkowo jako młodszy asystent w Katedrze Maszynoznawstwa 1, następnie z-ca profesora (1955–1962), docent (1962–1969), profesor (1969), kierownik Zakładu Urządzeń Szybowych (1955–1972), dyrektor Instytutu Maszyn Górniczych Przeróbczych i Automatyki (1972–1982), kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górnictwa Podziemnego (1972–1982), w latach 1967-1969 prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych. Współorganizator, a w latach 1995–2001 przewodniczący Konwentu Seniorów AGH. W roku 1982 roku przeszedł na emeryturę. W 1993 r. otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne osiągnięcia w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza w zakresie maszyn górniczych oraz w uznaniu zasług w rozwoju Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH.

Współpracował z licznymi polskimi jednostkami resortowymi. Członek Komitetu Górnictwa PAN (1977–1981), organizator i przewodniczący Sekcji Mechanizacji Górnictwa (1977–1981). Honorowy członek Międzynarodowej Organizacji badania Trwałości Lin OIPEEC. Był delegatem Polski do Komitetu Studiów Linowych Międzynarodowej Organizacji Transportu Linowego OITAF. Aktywnie uczestniczył w pięciu światowych kongresach OITAF.

Opublikował ok. 200 prac (książki i artykuły, patenty) z zakresu mechanizacji kopalń. Był promotorem kilkunastu prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Armii Krajowej, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Krzyż Partyzancki, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Zasłużony dla KGHM — Polska Miedź, Zasłużony Nauczyciel PRL, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia, Nagroda Państwowa III stopnia

Źródło:

• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 283–284
• BIP AGH 1996 nr 25. s. 18
• BIP AGH 1994 nr 5. s. 18
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 145
• Badania magnetyczne lin stalowych : 60 lat rozwoju metody w AGH. Kraków 2006. S. 72–74