Mieczysław Nosowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 50: Linia 50:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Urodził się 18 października w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.  
Urodził się 18 października 1901 r. w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.  




Linia 75: Linia 75:
=== Książki ===
=== Książki ===


* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 128–129
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2 / Rada Programowa (przewodn.) Janusz Tymowski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, 1992. - S. 128-129, bibliogr.  




{{DEFAULTSORT:Nosowicz, Mieczysław }}
{{DEFAULTSORT:Nosowicz, Mieczysław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Uczeni]]

Wersja z 12:21, 13 sty 2015

Mieczysław Nosowicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Nosowicz
Imię / imiona Mieczysław
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. mgr inż.
Data urodzenia 18 października 1901
Miejsce urodzenia Sambor
Data śmierci 25 lutego 1969
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności eksploatacja samochodów
Wydział Wydziały Politechniczne


Odznaczenia i nagrody Order Odrodzenia Polski V klasy

Prof. nadzw. mgr inż. Mieczysław Nosowicz (1901–1969)

Specjalność: eksploatacja samochodów

Życiorys

Urodził się 18 października 1901 r. w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.


W 1928 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej i uzyskał akademicki stopień inżyniera mechanika. W 1959 r. otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego PK.


Przed II wojną światową pracował zawodowo w przemyśle, a w czasie wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 r. po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa.


W latach 1945-1946 pełnił funkcję starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie. Od 1950 r. był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacyjnym Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 r. na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora.


Autor studium: "Problemy zanieczyszczania atmosfery... ruchem pojazdów samochodowych" ("Czasopismo Techniczne" 1966 nr 3), wyprzedzając znacznie inne publikacje w tej tematyce w naszym kraju. Promotor szeregu przewodów doktorskich.


Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników (SIMP), członek zarządu Oddziału Wojewódzkiego NOT w Krakowie, członek Komisji Gospodarki Komunalnej w Krakowie, zastępca przewodniczącego Kolegium Komunikacyjnego Rady Narodowej miasta Krakowa, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie (1954-1965).

Odznaczenia i nagrody

Order Odrodzenia Polski V klasy

Bibliografia

Książki

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2 / Rada Programowa (przewodn.) Janusz Tymowski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, 1992. - S. 128-129, bibliogr.