Kazimierz Bisztyga: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 66: Linia 66:
Urodził się 22 stycznia 1922 roku w Myślenicach. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie. Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej; doktorat AGH (1961), habilitacja AGH (1966), prof. nadzw. (1974), prof. zw. (1984).
Urodził się 22 stycznia 1922 roku w Myślenicach. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie. Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej; doktorat AGH (1961), habilitacja AGH (1966), prof. nadzw. (1974), prof. zw. (1984).


W AGH początkowo pracował jako st. asystent, następnie adiunkt (1952–1967), docent (1967–1974), profesor (od 1974), dyrektor Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych (1981–1992), prodziekan [[Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki|Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki]] w latach 1969–1972, dziekan [[Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki|Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki]] w latach 1972–1978.
W AGH początkowo pracował jako st. asystent, następnie adiunkt (1952–1967), docent (1967–1974), profesor (od 1974), dyrektor Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych (1981–1992), prodziekan [[Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki|Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki]] w latach 1969–1972, dziekan [[Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki|Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki]] w latach 1972–1978. W roku akademickim 1986/87 był kierownikiem studiów podyplomowych w zakresie zastosowania techniki mikrokomputerowej w sterowaniu.


Przewodniczący Rady Oddz. Izby Rzeczoznawców SEP, członek zespołu ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (Głównej Komisji Rewizyjnej) oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Przewodniczący Rady Oddz. Izby Rzeczoznawców SEP, członek zespołu ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (Głównej Komisji Rewizyjnej) oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

Wersja z 09:46, 22 paź 2014

Kazimierz Bisztyga
Kazimierz Bisztyga.jpg
Nazwisko Bisztyga
Imię / imiona Kazimierz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 22 stycznia 1922
Miejsce urodzenia Myślenice
Data śmierci 8 stycznia 2010
Dyscyplina/specjalności automatyka napędu elektrycznego
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH (1972–1978)
Wydział Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki


Odznaczenia i nagrody Nagroda Państwowa, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej19691972
DziekanWydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej19721975
DziekanWydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki19751978


Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Bisztyga (1922–2010)

Specjalność: automatyka napędu elektrycznego

Życiorys

Urodził się 22 stycznia 1922 roku w Myślenicach. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie. Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej; doktorat AGH (1961), habilitacja AGH (1966), prof. nadzw. (1974), prof. zw. (1984).

W AGH początkowo pracował jako st. asystent, następnie adiunkt (1952–1967), docent (1967–1974), profesor (od 1974), dyrektor Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych (1981–1992), prodziekan Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki w latach 1969–1972, dziekan Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki w latach 1972–1978. W roku akademickim 1986/87 był kierownikiem studiów podyplomowych w zakresie zastosowania techniki mikrokomputerowej w sterowaniu.

Przewodniczący Rady Oddz. Izby Rzeczoznawców SEP, członek zespołu ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (Głównej Komisji Rewizyjnej) oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

Autor lub współautor 50 prac z zakresu teorii napędu elektrycznego, problematyki zakłóceń wnoszonych do systemu energetycznego przez napędy. Współautor książek i pięciu skryptów dla studentów AGH.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowo), Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal KEN, Zasłużony Nauczyciel PRL, dwie indywidualne i siedem zespołowych nagród resortowych, osiemnaście odznaczeń regionalnych oraz resortowych

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 56–57
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 111. s. 18
  • Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 26. s. 18–19