Edward Windakiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
AnnaChadaj (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
AnnaChadaj (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|fields=górnictwo, solnictwo | |fields=górnictwo, solnictwo | ||
|function=Kierownik Zakładu Halurgii AG | |function=Kierownik Zakładu Halurgii AG | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|dhc_year=1936 | |dhc_year=1936 | ||
|dhc_reason=za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego | |dhc_reason=za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego | ||
Wersja z 09:32, 25 paź 2014
| Edward Windakiewicz | |
|---|---|
| Nazwisko | Windakiewicz |
| Imię / imiona | Edward |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. |
| Data urodzenia | 8 września 1858 |
| Miejsce urodzenia | Pecs (Węgry) |
| Data śmierci | 12 lipca 1942 |
| Miejsce śmierci | Kraków, pochowany na cmentarzu w Wieliczce |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo, solnictwo |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Halurgii AG |
| Wydział | Wydział Górniczy |
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1936 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego |
Prof. dr inż. Edward Windakiewicz (1858–1942)
Specjalność: górnictwo, solnictwo
Życiorys
Urodził się 8 września 1858 roku w Pecs na Węgrzech. Zmarł 12 lipca 1942 r.w Krakowie, pochowany na cmentarzu w Wieliczce.
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie gdzie ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy w 1882 r.
Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 r. asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie. W 1922 r. objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na Wydziale Górniczym AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W czerwcu 1936 r. otrzymał stopień doktora nauk technicznych za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego. 6 listopada 1939 r. wraz z profesorami krakowskimi został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego. Doktor honoris causa AGH (1936 r.).
Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował 30 prac.
Członkostwa
Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego i Komisji Fizjograficznej PAU.
Bibliografia
- BIP 1994 nr 5. s. 6, 18
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 216–218