Stefan Ziemba: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 61: Linia 61:
== Życiorys ==
== Życiorys ==


Urodził się w 1907 roku w Jaworznie, zmarł w 1994 roku w Warszawie.
Urodził się 21 grudnia 1907 roku w Jaworznie, zmarł 25 maja 1994 roku w Warszawie.


Studiował na UJ (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958).
Studiował na UJ (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958).

Wersja z 14:54, 13 lis 2014

Stefan Ziemba
Stefan Ziemba.jpg
Nazwisko Ziemba
Imię / imiona Stefan
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 21 grudnia 1907
Miejsce urodzenia Jaworzno
Data śmierci 25 maj 1994
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności mechanika, budowa maszyn
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Hutniczego (1945–1946)
Wydział Wydział Metalurgiczny
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1969
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ciała stałego, a w szczególności mechaniki nieliniowej
Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19501951


Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Ziemba (1907–1994)

Specjalność: mechanika, budowa maszyn

Życiorys

Urodził się 21 grudnia 1907 roku w Jaworznie, zmarł 25 maja 1994 roku w Warszawie.

Studiował na UJ (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958).

Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946).

W czasie tworzenia się Wojskowej Akademii Technicznej w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.

Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.

Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju" (dwukrotnie), Zasłużony Nauczyciel PRL, Srebrny Medal im. F. Cizika Czechosł. AN


Bibliografia

Książki

  • Kto jest kim w Polsce. s. 845–846

Artykuły

  • BIP 1994 nr 6–7. s. 11
  • BIP 1994 nr 5. s. 18