Stanisław Franciszek Kurzawa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
|family-name=Kurzawa
|family-name=Kurzawa
|given-name=Stanisław
|given-name=Stanisław Franciszek
|additional-name=Franciszek
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=Stanislaw_Kurzawa.jpg
|image=Stanislaw_Kurzawa.jpg
|birth_date=1914
|birth_date=7 listopada 1914
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|death_date=1974
|death_date=7 maja 1974
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów
|fields=elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów
Linia 52: Linia 51:
Specjalność: elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów
Specjalność: elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów


Urodził się 7 listopada 1914 roku w Krakowie. Zmarł 7 maja 1974 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej (1939) i był tam asystentem w 1939 r. Następnie pracował w Polskim Przedsiębiorstwie Elektrycznym we Lwowie (1940–45). Pracę doktorską obronił w 1947 r., habilitował się w 1950 r.
== Życiorys ==


Był kierownikiem Katedry i Zakładu Elektrotechniki Ogólnej na Wydziale Elektryfikavji Górnictwa i Hutnictwa adiunktem w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Akademii Górniczej w Krakowie w latach 1945–48, zastępcą profesora w latach 1949–50, docentem w latach 1950–54, profesorem nadzwyczajnym w latach 1954–74.
Urodził się 7 listopada 1914 roku w Krakowie. Zmarł 7 maja 1974 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej (1939) i był tam asystentem w 1939 roku. Następnie pracował w Polskim Przedsiębiorstwie Elektrycznym we Lwowie (1940–45). Pracę doktorską obronił w 1947 r., habilitował się w 1950 r.
 
Z AGH związany. Był adiunktem Katedry i Zakładu Elektrotechniki Ogólnej na [[Wydział Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa]] w latach 1945–1948, zastępcą profesora w latach 1949–1950, docentem w latach 1950–1954, profesorem nadzwyczajnym w latach 1954–1974.


Członek Komisji Elektrotechniki i Automatyki PAN, przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Członek Komisji Elektrotechniki i Automatyki PAN, przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

Wersja z 14:50, 15 sty 2015

Stanisław Franciszek Kurzawa
Stanislaw Kurzawa.jpg
Nazwisko Kurzawa
Imię / imiona Stanisław Franciszek
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 7 listopada 1914
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 7 maja 1974
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Elektromechanicznego w latach 1950–52, Dziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w latach 1969–1972
Wydział Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Elektromechaniczny19501952
DziekanWydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej19691972

Prof. dr inż. Stanisław Franciszek Kurzawa (1914–1974)

Specjalność: elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów

Życiorys

Urodził się 7 listopada 1914 roku w Krakowie. Zmarł 7 maja 1974 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej (1939) i był tam asystentem w 1939 roku. Następnie pracował w Polskim Przedsiębiorstwie Elektrycznym we Lwowie (1940–45). Pracę doktorską obronił w 1947 r., habilitował się w 1950 r.

Z AGH związany. Był adiunktem Katedry i Zakładu Elektrotechniki Ogólnej na Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa w latach 1945–1948, zastępcą profesora w latach 1949–1950, docentem w latach 1950–1954, profesorem nadzwyczajnym w latach 1954–1974.

Członek Komisji Elektrotechniki i Automatyki PAN, przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

Współtwórca Wydziału, jedna z najbarwniejszych osobowości w jego historii.

Źródło:

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 98
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 187, portr.