Tadeusz Julian Banachiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1882–1954 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. nadzw. dr '''Tadeusz Julian Banachiewicz''' ( | Prof. nadzw. dr '''Tadeusz Julian Banachiewicz''' (1882–1954) | ||
Specjalność: astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja | Specjalność: astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja | ||
Urodził się 13 lutego | Urodził się 13 lutego 1882 r. w Warszawie, zmarł 18 listopada 1954 r. w Krakowie. Jego prochy przeniesiono na Skałkę do krypty zasłużonych. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim nauki matematyczno-fizyczne. W 1904 r. otrzymał tytuł kandydata nauk matematycznych i złoty medal za pracę konkursową z dziedziny astronomii obserwacyjnej. Studia uzupełniające przeszedł w Getyndze oraz w Centralnym Obserwatorium Astronomicznym w Pułkowie k. Petersburga. W latach 1915–1918 był w Dorpacie (Tartu) kolejno: asystentem, docentem etatowym, prof. nadzw. oraz dyrektorem obserwatorium. W r. 1918 powołany został na docenta geodezji w PW, w r. 1919 został profesorem astronomii i dyrektorem Obserwatorium w Krakowie, stanowisko to — z przerwą w latach okupacji — piastowal do końca życia. | ||
W Akademii Górniczej w latach 1945–51. Prowadził wykłady z geodezji w latach 1945–47. | |||
Autor ponad 230 prac. Ważnym jego osiągnięciem było wydanie prawie 12 tomów czasopisma | Autor ponad 230 prac. Ważnym jego osiągnięciem było wydanie prawie 12 tomów czasopisma „Acta Astronomica” oraz 25 zeszytów efemeryd gwiazd zaciemnionych. Członek TNW, PAU i PAN oraz licznych towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wiceprezes Międzynarodowej Unii Astronomicznej. | ||
Doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, Poznańskiego | Doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, Poznańskiego i Uniwersytetu w Sofii. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biogramy uczonych polskich. Cz. | * Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 25–30 | ||
* Nauka Polska 1954 | * Nauka Polska 1954 nr 4 (8). s. 250–254 | ||
* Słowniik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. | * Słowniik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. 12–13, portr. | ||
{{DEFAULTSORT:Banachiewicz, Tadeusz Julian}} | {{DEFAULTSORT:Banachiewicz, Tadeusz Julian}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:20, 16 gru 2013
| Tadeusz Julian Banachiewicz | |
|---|---|
| Nazwisko | Banachiewicz |
| Imię / imiona | Tadeusz |
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr |
| Data urodzenia | 1882–1954
|
| Dyscyplina/specjalności | astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, fiński Order Białej Róży. |
Prof. nadzw. dr Tadeusz Julian Banachiewicz (1882–1954)
Specjalność: astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja
Urodził się 13 lutego 1882 r. w Warszawie, zmarł 18 listopada 1954 r. w Krakowie. Jego prochy przeniesiono na Skałkę do krypty zasłużonych. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim nauki matematyczno-fizyczne. W 1904 r. otrzymał tytuł kandydata nauk matematycznych i złoty medal za pracę konkursową z dziedziny astronomii obserwacyjnej. Studia uzupełniające przeszedł w Getyndze oraz w Centralnym Obserwatorium Astronomicznym w Pułkowie k. Petersburga. W latach 1915–1918 był w Dorpacie (Tartu) kolejno: asystentem, docentem etatowym, prof. nadzw. oraz dyrektorem obserwatorium. W r. 1918 powołany został na docenta geodezji w PW, w r. 1919 został profesorem astronomii i dyrektorem Obserwatorium w Krakowie, stanowisko to — z przerwą w latach okupacji — piastowal do końca życia.
W Akademii Górniczej w latach 1945–51. Prowadził wykłady z geodezji w latach 1945–47.
Autor ponad 230 prac. Ważnym jego osiągnięciem było wydanie prawie 12 tomów czasopisma „Acta Astronomica” oraz 25 zeszytów efemeryd gwiazd zaciemnionych. Członek TNW, PAU i PAN oraz licznych towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wiceprezes Międzynarodowej Unii Astronomicznej.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, Poznańskiego i Uniwersytetu w Sofii.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 25–30
- Nauka Polska 1954 nr 4 (8). s. 250–254
- Słowniik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. 12–13, portr.