Marian Romuald Morawiecki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 67: | Linia 67: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
=== Książki === | === Książki === | ||
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T.3 : M-R / red. nauk. Janusz Kapuścik. - Warszawa : Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2000. - s. 223, portr. | |||
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T.3 : M-R / red. nauk. Janusz Kapuścik. - Warszawa : Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2000. - | |||
=== Artykuły === | === Artykuły === | ||
* BIP AGH 2003 nr 113. s. 10 | * BIP AGH 2003 nr 113. s. 10 | ||
Wersja z 11:29, 15 sty 2015
Marian Romuald Morawiecki | |
---|---|
Nazwisko | Morawiecki |
Imię / imiona | Marian Romuald |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 5 lutego 1916 |
Miejsce urodzenia | Posłowice |
Data śmierci | 4 grudnia 2002 |
Dyscyplina/specjalności | metalurgia (walcownictwo, kuźnictwo) |
Wydział | Wydział Metalurgiczny
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki |
Prof. dr hab. inż. Marian Romuald Morawiecki (1916–2002)
Specjalność: metalurgia (walcownictwo, kuźnictwo)
Życiorys
Urodził się 5 lutego 1916 r. w Posłowicach. Zmarł 4 grudnia 2002 r., został pochowany na cmentarzu w Jędrzejowie.
Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Doktoryzował się w AGH w 1964 r., stopień doktora habilitowanego uzyskał 1972 r., tytuł naukowy profesora otrzymał w 1979 r.
Z AGH związany od 1956 r., gdzie pracował najpierw jako starszy asystent, następnie adiunkt od 1964 r., docent od 1973 r., profesor nadzwyczajny od 1979 r. Kierownik wielu kursów: Studium Podyplomowego (1975–1985) oraz Studium Doktoranckiego (1985–1987).
Autor 25 publikacji, autor i współautor podręczników oraz książek, autor 77 prac badawczych dla przemysłu, 5 patentów, 15 ekspertyz. Promotor 3 rozpraw doktorskich. Działalność naukowo-badawcza obejmowała przygotowanie wykładów z zakresu urządzeń i technologii walcowania, kucia i tłoczenia; teoretyczne określanie zależności między dopuszczalnym gniotem a wytrzymałością narzędzi i elementów urządzeń; udział w opracowaniu podręczników obejmujących teorię i technologię plastycznej przeróbki metali.
Członek Międzynarodowej Konferencji „Plastyczna Przeróbka Metali” AGH Kraków (1982), Ośrodka Szkolenia Kadr w Chorzowie, Zespołu ds. programów nauczania przedmiotów specjalistycznych w szkołach średnich zawodowych (przewodniczący 1979–1992).
Członek Szarych Szeregów, Armii Krajowej (1940–1945), społeczny instruktor pracy w Związku Zawodowym Hutników „Biprohut” w Zabrzu i Gliwicach (1946–1956), członek Komisji Rewizyjnej ZNP w AGH (od 1957 r.), prezes Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych w AGH (od 1996 r.).
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Medal Wojska, Nagroda Ministra
Bibliografia
Książki
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T.3 : M-R / red. nauk. Janusz Kapuścik. - Warszawa : Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2000. - s. 223, portr.
Artykuły
- BIP AGH 2003 nr 113. s. 10