Witold Budryk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 9: Linia 9:
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
|fields=wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
|function=Rektor w latach 1956–58
|function=Rektor AGH (1956–58)
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|awards=Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Złota Odznaka Honorowa NOT, nagrody państwowe I i II stopnia.
|awards=Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Nagroda Państwowa I stopnia, Nagroda Państwowa II stopnia
|name=Witold Budryk
|name=Witold Budryk
|honorific-suffix=
|honorific-suffix=
Linia 46: Linia 46:
|spouse=
|spouse=
|children=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Rektor
|Jednostka=AGH
|Rok_od=1956
|Rok_do=1958
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Witold Budryk''' (1891–1958)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Witold Budryk''' (1891–1958)
Linia 51: Linia 57:
Specjalność: wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
Specjalność: wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna


Urodził się 24 lutego 1891 r. w Białymstoku. Zmarł 18 listopada 1958 r. w Krakowie, tam też pochowany w Alei Zasłużonych cmentarza Rakowickiego. Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.
 
 
== Życiorys ==
 
 
Urodził się 24 lutego 1891 r. w Białymstoku. Zmarł 18 listopada 1958 r. w Krakowie, tam też pochowany w Alei Zasłużonych cmentarza Rakowickiego.
 
Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.


W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Katedry Górnictwa, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.
W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Katedry Górnictwa, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.
Linia 61: Linia 74:
Członek Akademii Nauk Technicznych, czł. rzeczywisty PAN. Jego imię otrzymała kopalnia w Ornontowicach; został także upamiętniony tablicą pamiątkową w budynku AGH oraz nazwaniem jego imieniem I pawilonu Wydziału Górniczego. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–52), przewodniczący Komitetu Górnictwa PAN (1952–58).
Członek Akademii Nauk Technicznych, czł. rzeczywisty PAN. Jego imię otrzymała kopalnia w Ornontowicach; został także upamiętniony tablicą pamiątkową w budynku AGH oraz nazwaniem jego imieniem I pawilonu Wydziału Górniczego. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–52), przewodniczący Komitetu Górnictwa PAN (1952–58).


Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Złota Odznaka Honorowa NOT, nagrody państwowe I i II stopnia.
Źródło:
Źródło:
* Biogramy uczonych polskich. T. 7. Wrocław 1992. S. 34–37
* Biogramy uczonych polskich. T. 7. Wrocław 1992. S. 34–37

Wersja z 09:52, 26 sty 2015

Witold Budryk
Witold Budryk.jpg
Nazwisko Budryk
Imię / imiona Witold
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 24 lutego 1891
Miejsce urodzenia Białystok
Data śmierci 18 listopada 1958
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
Pełnione funkcje Rektor AGH (1956–58)
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Nagroda Państwowa I stopnia, Nagroda Państwowa II stopnia
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19361939
DziekanWydział Górniczy19451948
DziekanWydział Geologiczno-Mierniczy19471948
RektorAGH19561958


Prof. zw. dr hab. inż. Witold Budryk (1891–1958)

Specjalność: wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna


Życiorys

Urodził się 24 lutego 1891 r. w Białymstoku. Zmarł 18 listopada 1958 r. w Krakowie, tam też pochowany w Alei Zasłużonych cmentarza Rakowickiego.

Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.

W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Katedry Górnictwa, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 r. prof. nadzw., kierownik Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.

Pracownik Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, kierownik Zakładu Mechaniki Górotworu PAN (1952–58). Stworzył oryginalną polską szkołę inżynierów górniczych, zwaną szkołą Budryka. Był przewodniczącym Komitetu Naukowego Górniczo-Hutniczego Komitetu Porozumiewawczego, koordynującego działalność PAU, TNW, ANT i innych towarzystw naukowych (1938–39).

Autor ok. 120 prac, ogłoszonych drukiem w języku polskim, francuskim i niemieckim. Dotyczą one wszystkich dziedzin górnictwa i przeróbki mechanicznej. Stworzył naukowe podstawy tak ważnych działów w górnictwie podziemnym, jakimi są warunki bezpieczeństwa przeciwko zagrożeniom geodynamicznym, gazowym i wodnym.

Członek Akademii Nauk Technicznych, czł. rzeczywisty PAN. Jego imię otrzymała kopalnia w Ornontowicach; został także upamiętniony tablicą pamiątkową w budynku AGH oraz nazwaniem jego imieniem I pawilonu Wydziału Górniczego. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–52), przewodniczący Komitetu Górnictwa PAN (1952–58).


Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL, Złota Odznaka Honorowa NOT, nagrody państwowe I i II stopnia. Źródło:

  • Biogramy uczonych polskich. T. 7. Wrocław 1992. S. 34–37
  • Biuletyn Iinformacyjny Pracowników AGH 1994 nr 8–9. s. 25–26
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T.1. Warszawa 1994. S. 220–222
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 15. s. 12
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 23
  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 34
  • Nauka Polska 1958 nr 3 (23). s. 131–134
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 31–36
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 36–39
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Witold_Budryk&oldid=16961”