Karol Jan Łowiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 45: | Linia 45: | ||
|spouse= | |spouse= | ||
|children= | |children= | ||
}} | |||
{{Funkcja | |||
|Stanowisko=Dziekan | |||
|Jednostka=Wydział Hutniczy | |||
|Rok_od=1926 | |||
|Rok_do=1929 | |||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr. inż. '''Karol Łowiński''' (1871–1936) | Prof. zw. dr. inż. '''Karol Łowiński''' (1871–1936) | ||
Linia 50: | Linia 56: | ||
Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | ||
Urodzony 24 marca 1871 roku w Wałczu k. Piły, zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. | Urodzony 24 marca 1871 roku w Wałczu k. Piły, zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. | ||
W 1897 r. uzyskał dyplom inżyniera mechanika na politechnice w Berlinie-Charlottenburgu. | W 1897 r. uzyskał dyplom inżyniera mechanika na politechnice w Berlinie-Charlottenburgu. | ||
W latach 1900–1901 był asystentem na tej politechnice, następnie przeniósł | W latach 1900–1901 był asystentem na tej politechnice, następnie przeniósł się do Warszawy. Pracował m.in. w fabryce maszyn A. Repphan S.A., w Zakładach Ostrowieckich, w walcowni w Bodzechowie, w Hucie „Częstochowa” i in. Od 1921 r. wykładał walcownictwo i kuźnictwo na Politechnice Warszawskiej. | ||
Od 1924 r. związany z AG, gdzie w 1924 r. został prof. nadzw., a od 1935 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych oraz Walcownictwa i Kuźnictwa. W opinii wychowanków był dobrym wykładowca i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego. | Od 1924 r. związany z AG, gdzie w 1924 r. został prof. nadzw., a od 1935 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych oraz Walcownictwa i Kuźnictwa. W opinii wychowanków był dobrym wykładowca i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego. | ||
Linia 61: | Linia 67: | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* | * Słownik polskich pionierów techniki / pod red. Bolesława Orłowskiego. - Katowice : Wydawnictwo Śląsk, 1986. - s. 126 | ||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 138–141 | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 138–141, portr. | ||
{{DEFAULTSORT:Łowiński, Karol }} | {{DEFAULTSORT:Łowiński, Karol }} | ||
[[Category:Uczeni]] | [[Category:Uczeni]] |
Wersja z 13:14, 26 sty 2015
Karol Jan Łowiński | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Łowiński | ||||||||||||
Imię / imiona | Karol | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 24 marca 1871 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Wałcz | ||||||||||||
Data śmierci | 26 lipca 1936 | ||||||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1926–1929) | ||||||||||||
Wydział | Wydział Hutniczy
| ||||||||||||
|
Prof. zw. dr. inż. Karol Łowiński (1871–1936)
Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo
Urodzony 24 marca 1871 roku w Wałczu k. Piły, zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1897 r. uzyskał dyplom inżyniera mechanika na politechnice w Berlinie-Charlottenburgu.
W latach 1900–1901 był asystentem na tej politechnice, następnie przeniósł się do Warszawy. Pracował m.in. w fabryce maszyn A. Repphan S.A., w Zakładach Ostrowieckich, w walcowni w Bodzechowie, w Hucie „Częstochowa” i in. Od 1921 r. wykładał walcownictwo i kuźnictwo na Politechnice Warszawskiej.
Od 1924 r. związany z AG, gdzie w 1924 r. został prof. nadzw., a od 1935 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych oraz Walcownictwa i Kuźnictwa. W opinii wychowanków był dobrym wykładowca i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego.
Publikował w „Hutniku” artykuły z zakresu walcownictwa, opracował tabele stygnięcia żelaza okrągłego, przeprowadzał badania dla poparcia teorii „płynięcia stożków”. Uczestniczył w pracach nad polską terminologią techniczną dot. hutnictwa.
Źródło:
- Słownik polskich pionierów techniki / pod red. Bolesława Orłowskiego. - Katowice : Wydawnictwo Śląsk, 1986. - s. 126
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 138–141, portr.