Jan Konrad Eligard Krauze: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Konrad Eligard Krauze
Nazwisko	Krauze
Imię / imiona	Jan Konrad Eligard
Tytuły / stanowiska	Prof. dr inż.
Data urodzenia	11 września 1882
Miejsce urodzenia	Rakowicze
Data śmierci	1969
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	maszynoznawstwo
Pełnione funkcje	Rektor AG (1924–1926)
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych ; ;

Wersja z 15:01, 26 sty 2015

Prof. dr inż. Jan Konrad Eligard Krauze (1882–1969)

Specjalność: maszynoznawstwo

Życiorys

Urodził się 11 września 1882 roku w Rakowiczach woj. wileńskie, zmarł w 1969 roku w Krakowie. Posiadał tytuł barona.

Studiował na Wydziale Fizyko-Matematycznym Uniw. Św. Włodzimierza w Kijowie i na Wydziale Mechanicznym Politechniki Kijowskiej oraz Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom w 1907 r. Tutaj został docentem, prowadził wykłady z budowy maszyn rolniczych do 1916 r. Jednocześnie pełnił obowiązki asystenta przy Katedrze Maszynoznawstwa, a od 1912 r. obowiązki konstruktora przy Katedrze Elementów Maszyn, wykładał również „Encyklopedię Maszyn” dla Wydz. Inżynierii, Architektury i Chemii. W tym czasie opublikował także w jęz. francuskim kilka rozpraw o maszynach rolniczych.

W 1920 r. otrzymał nominację na prof. Maszynoznawstwa Ogólnego w AG w Krakowie. W latach 1923/24 oraz 1926/27 został wybrany prorektorem, zaś w latach 1924/26 Rektorem Akademii, w latach 1927/30 był Dziekanem Wydziału Górniczego, w Dziekan Wydziału Elektro-Mechanicznego 1946-1950, kierownik Katedry Maszynoznawstwa I od 1921, kierownik Zakładu Maszynoznawstwa I od 1946, kierownik Katedry Części Maszyn Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych 1952-1960. Zreorganizował studia i po raz pierwszy w Polsce wprowadził rygory. Student, który dopuścił się przekroczenia regulaminu studiów, musiał złożyć prośbę o zezwolenie na dalsze studia. Widział konieczność kształcenia mechaników w Polsce, dopiero od 1946 r. udało mu się mieć udział w realizacji kształcenia elektromechanicznego dla potrzeb polskiego przemysłu górniczego i hutniczego.

Członek Honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG. Po deportowaniu profesorów do KZ Sachsenchausen za wstawiennictwo został zesłany do obozu koncentracyjnego w Wiśniczu Nowym.

Wydał litografowane wykłady „Elementów maszyn” i „Technologii mechanicznej metali i drzewa”, opublikował również wiele artykułów o organizacji szkolnictwa akademickiego i organizacji państwa.

Źródło:

BIP 1996 nr 25. s. 18
BIP 1994 nr 5. s. 6, 8
Album inżynierów i techników w Polsce. s. 41

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 |fields=maszynoznawstwo
 |function=Rektor AG (1924–1926)
-|faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki Informatyki i Elektroniki
+|faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
 |name=Jan Konrad Eligard Krauze
 |honorific-suffix=
@@ Linia 51: / Linia 51: @@
 |Rok_od=1924
 |Rok_do=1926
+}}
+{{Funkcja
+|Stanowisko=Prorektor
+|Jednostka=AG
+|Rok_od=1923
+|Rok_do=1924
+}}
+{{Funkcja
+|Stanowisko=Prorektor
+|Jednostka=AG
+|Rok_od=1926
+|Rok_do=1927
+}}
+{{Funkcja
+|Stanowisko=Dziekan
+|Jednostka=Wydział Górniczy
+|Rok_od=1927
+|Rok_do=1930
+}}
+{{Funkcja
+|Stanowisko=Dziekan
+|Jednostka=Wydział Elektro-Mechaniczny
+|Rok_od=1946
+|Rok_do=1950
 }}
 Prof. dr inż. '''Jan Konrad Eligard Krauze''' (1882–1969)
@@ Linia 60: / Linia 84: @@
-Urodził się 11 września 1882 roku w Rakowiczach woj. wileńskie, zmarł w 1969 roku w Krakowie. Posiadał tytuł barona. Studiował na wydz. fizyko-matematycznym Uniw. Św. Włodzimierza w Kijowie i na wydz. mechanicznym Politechniki Kijowskiej oraz Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom w 1907 r. Tutaj został docentem, prowadził wykłady z budowy maszyn rolniczych do 1916 r. Jednocześnie pełnił obowiązki asystenta przy Katedrze Maszynoznawstwa, a od 1912 r. obowiązki konstruktora przy Katedrze Elementów Maszyn, wykładał również „Encyklopedię Maszyn” dla Wydz. Inżynierii, Architektury i Chemii. W tym czasie opublikował także w jęz. francuskim kilka rozpraw o maszynach rolniczych. W 1920 r. otrzymał nominację na prof. Maszynoznawstwa Ogólnego w AG w Krakowie. W latach 1923/24 oraz 1926/27 został wybrany prorektorem, zaś w latach 1924/26 Rektorem Akademii, w latach 1927/30 był Dziekanem Wydz. Górniczego. Zreorganizował studia i po raz pierwszy w Polsce wprowadził rygory. Student, który dopuścił się przekroczenia regulaminu studiów, musiał złożyć prośbę o zezwolenie na dalsze studia. Widział konieczność kształcenia mechaników w Polsce, dopiero od 1946 r. udało mu się mieć udział w realizacji kształcenia elektromechanicznego dla potrzeb polskiego przemysłu górniczego i hutniczego.
+Urodził się 11 września 1882 roku w Rakowiczach woj. wileńskie, zmarł w 1969 roku w Krakowie. Posiadał tytuł barona.
+Studiował na Wydziale Fizyko-Matematycznym Uniw. Św. Włodzimierza w Kijowie i na Wydziale Mechanicznym Politechniki Kijowskiej oraz Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom w 1907 r. Tutaj został docentem, prowadził wykłady z budowy maszyn rolniczych do 1916 r. Jednocześnie pełnił obowiązki asystenta przy Katedrze Maszynoznawstwa, a od 1912 r. obowiązki konstruktora przy Katedrze Elementów Maszyn, wykładał również „Encyklopedię Maszyn” dla Wydz. Inżynierii, Architektury i Chemii. W tym czasie opublikował także w jęz. francuskim kilka rozpraw o maszynach rolniczych.
+W 1920 r. otrzymał nominację na prof. Maszynoznawstwa Ogólnego w AG w Krakowie. W latach 1923/24 oraz 1926/27 został wybrany prorektorem, zaś w latach 1924/26 Rektorem Akademii, w latach 1927/30 był Dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], w Dziekan [[Wydział Elektro-Mechaniczny|Wydziału Elektro-Mechanicznego]] 1946-1950, kierownik Katedry Maszynoznawstwa I od 1921, kierownik Zakładu Maszynoznawstwa I od 1946, kierownik Katedry Części Maszyn [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych]] 1952-1960. Zreorganizował studia i po raz pierwszy w Polsce wprowadził rygory. Student, który dopuścił się przekroczenia regulaminu studiów, musiał złożyć prośbę o zezwolenie na dalsze studia. Widział konieczność kształcenia mechaników w Polsce, dopiero od 1946 r. udało mu się mieć udział w realizacji kształcenia elektromechanicznego dla potrzeb polskiego przemysłu górniczego i hutniczego.
-Wybitny organizator i przyjaciel młodzieży. Członek Honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG. Po deportowaniu profesorów do KZ Sachsenchausen za wstawiennictwo został zesłany do obozu koncentracyjnego w Wiśniczu Nowym.
+Członek Honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG. Po deportowaniu profesorów do KZ Sachsenchausen za wstawiennictwo został zesłany do obozu koncentracyjnego w Wiśniczu Nowym.
 Wydał litografowane wykłady „Elementów maszyn” i „Technologii mechanicznej metali i drzewa”, opublikował również wiele artykułów o organizacji szkolnictwa akademickiego i organizacji państwa.