Henryk Tur: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Urodził się 11 grudnia 1925 | Urodził się 11 grudnia 1925 roku we wsi Rokitno (woj. lubelskie), zmarł tragicznie 4 lipca 1958 roku w Krakowie. | ||
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1946 | Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1946 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej, jednak po kilku tygodniach przeniósł się na AG w Krakowie. W 1951 roku uzyskał dyplom magistra górnika. Już w czasie studiów pracował w Katedrze Mechaniki Górniczej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. Tutaj szybko awansował, przechodząc kolejno stanowiska: zast. asystenta, asystent, st. asystent, a od 1954 roku adiunkt. Jego główną tematyką badawczą były zagadnienia współpracy obudowy wyrobisk z górotworem. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 09:05, 13 lis 2015
Henryk Tur | |
---|---|
Nazwisko | Tur |
Imię / imiona | Henryk |
Tytuły / stanowiska | Adiunkt mgr inż. |
Data urodzenia | 11 grudnia 1925 |
Miejsce urodzenia | Rokitno |
Data śmierci | 4 lipca 1958 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | górnictwo |
Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|
Adiunkt mgr inż. Henryk Tur (1925–1958)
Specjalność: górnictwo
Życiorys
Urodził się 11 grudnia 1925 roku we wsi Rokitno (woj. lubelskie), zmarł tragicznie 4 lipca 1958 roku w Krakowie.
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1946 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej, jednak po kilku tygodniach przeniósł się na AG w Krakowie. W 1951 roku uzyskał dyplom magistra górnika. Już w czasie studiów pracował w Katedrze Mechaniki Górniczej Wydziału Górniczego. Tutaj szybko awansował, przechodząc kolejno stanowiska: zast. asystenta, asystent, st. asystent, a od 1954 roku adiunkt. Jego główną tematyką badawczą były zagadnienia współpracy obudowy wyrobisk z górotworem.
Bibliografia
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 210, portr.