Mieczysław Nosowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Mieczysław Nosowicz
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Nosowicz
Imię / imiona	Mieczysław
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. mgr inż.
Data urodzenia	18 października 1901
Miejsce urodzenia	Sambor
Data śmierci	25 lutego 1969
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	eksploatacja samochodów
Wydział	Wydziały Politechniczne ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Order Odrodzenia Polski V klasy

Wersja z 09:30, 9 lut 2015

Prof. nadzw. mgr inż. Mieczysław Nosowicz (1901–1969)

Specjalność: eksploatacja samochodów

Życiorys

Urodził się 18 października 1901 r. w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.

W 1928 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej uzyskując dyplom inżyniera mechanika. W 1959 r. otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym PK.

Przed II wojną światową pracował w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów w Warszawie (1928-1939), zajmując się badaniem kotłów parowych, gospodarką cieplną i odbiorami gwarancyjnymi kotłów i silników spalinowych. W latach 1932-1934 przebywał w Zurychu, gdzie prowadził badania jako asystent wolontariusz w zakładzie badania materiałów przy tamtejszej Politechnice. Następnie, w latach 1939-1940, kierował stacja obsługi technicznej i warsztatami samochodowymi firmy Auto-Motor we Lwowie. Podczas wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 r. po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa.

W latach 1945-1946 zajmował stanowisko starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie. Od 1950 r. był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacyjnym Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 r. na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora. W latach 1956-1958 kierował ponadto Katedrą Silników Spalinowych. Od 1954 r. został doradcą technicznym i weryfikatorem w oddziale krakowskim Centralnego Biura Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego, a od 1957 r. był członkiem Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie.

Współpracował przy wykonaniu szeregu projektów zajezdni samochodowych, baz transportowych oraz dworców Państwowej Komunikacji Samochodowej. Uważany za pioniera w dziedzinie badań nad eksploatacja pojazdów samochodowych w Polsce. Autor studium: "Problemy zanieczyszczania atmosfery... ruchem pojazdów samochodowych" ("Czasopismo Techniczne" 1966 nr 3), wyprzedzając znacznie inne publikacje w tej tematyce w naszym kraju. Promotor szeregu przewodów doktorskich.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników (SIMP), członek zarządu Oddziału Wojewódzkiego NOT w Krakowie, członek Komisji Gospodarki Komunalnej w Krakowie, zastępca przewodniczącego Kolegium Komunikacyjnego Rady Narodowej miasta Krakowa, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie (1954-1965).

Odznaczenia i nagrody

Order Odrodzenia Polski V klasy

Bibliografia

Książki

Polski Słownik Biograficzny. T. 23/2, z. 97 : Nos Aleksander - Nussbaum Hilary / Polska Akademia Nauk, Instytut Historii. - Wrocław [etc.] : Zakł Narodowy im. Ossolińskich 1978. - s. 235
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2 / Rada Programowa (przewodn.) Janusz Tymowski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, 1992. - s. 128-129, bibliogr.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 |given-name=Mieczysław
 |honorific-prefix=Prof. nadzw. mgr inż.
-|image=
 |birth_date=18 października 1901
 |birth_place=Sambor
@@ Linia 10: / Linia 9: @@
 |fields=eksploatacja samochodów
 |faculty=Wydziały Politechniczne
-|awards=Order Odrodzenia Polski V klasy
+|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Order Odrodzenia Polski V klasy
 |name=Mieczysław Nosowicz
 |honorific-suffix=
@@ Linia 54: / Linia 53: @@
-W 1928 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej i uzyskał akademicki stopień inżyniera mechanika. W 1959 r. otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego PK.
+W 1928 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej uzyskując dyplom inżyniera mechanika. W 1959 r. otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym PK.
-Przed II wojną światową pracował zawodowo w przemyśle, a w czasie wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 r. po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa.
+Przed II wojną światową pracował w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów w Warszawie (1928-1939), zajmując się badaniem kotłów parowych, gospodarką cieplną i odbiorami gwarancyjnymi kotłów i silników spalinowych. W latach 1932-1934 przebywał w Zurychu, gdzie prowadził badania jako asystent wolontariusz w zakładzie badania materiałów przy tamtejszej Politechnice. Następnie, w latach 1939-1940, kierował stacja obsługi technicznej i warsztatami samochodowymi firmy Auto-Motor we Lwowie. Podczas wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 r. po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa.
-W latach 1945-1946 pełnił funkcję starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie.
+W latach 1945-1946 zajmował stanowisko starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie.
-Od 1950 r. był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacyjnym [[Wydział Politechniczny|Wydziałów Politechnicznych]] Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 r. na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora.
+Od 1950 r. był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacyjnym [[Wydział Politechniczny|Wydziałów Politechnicznych]] Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 r. na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora. W latach 1956-1958 kierował ponadto Katedrą Silników Spalinowych. Od 1954 r. został doradcą technicznym i weryfikatorem w oddziale krakowskim Centralnego Biura Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego, a od 1957 r. był członkiem Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie.
+Współpracował przy wykonaniu szeregu projektów zajezdni samochodowych, baz transportowych oraz dworców Państwowej Komunikacji Samochodowej. Uważany za pioniera w dziedzinie badań nad eksploatacja pojazdów samochodowych w Polsce.
 Autor studium: "Problemy zanieczyszczania atmosfery... ruchem pojazdów samochodowych" ("Czasopismo Techniczne" 1966 nr 3), wyprzedzając znacznie inne publikacje w tej tematyce w naszym kraju. Promotor szeregu przewodów doktorskich.