Arkadiusz Puchała: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Arkadiusz
|given-name=Arkadiusz
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Arkadiusz_Puchala.jpg
|image=Arkadiusz Puchala.jpg
|birth_date=25 maja 1928
|birth_date=25 maja 1928
|birth_place=Piotrowice Śląskie
|birth_place=Piotrowice Śląskie

Wersja z 14:22, 4 sie 2015

Arkadiusz Puchała
Arkadiusz Puchala.jpg
Nazwisko Puchała
Imię / imiona Arkadiusz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 25 maja 1928
Miejsce urodzenia Piotrowice Śląskie
Data śmierci 23 kwietnia 1974
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności elektrotechnika (maszyny elektryczne, systemy elektromechaniczne, metody matematyczne w analizie systemów)
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej (1969–1972)
Wydział Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej19691972


Prof. dr hab. inż. Arkadiusz Puchała (1928–1974)

Specjalność: elektrotechnika (maszyny elektryczne, systemy elektromechaniczne, metody matematyczne w analizie systemów)

Życiorys

Urodził się 25 maja 1928 roku w Piotrowicach Śląskich. Zmarł 23 kwietnia 1974 roku w Katowicach i tam też został pochowany, na Ligocie. Studia wyższe odbył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej, gdzie następnie, w 1955 roku, rozpoczął pracę jako asystent.

W 1960 roku uzyskał stopień doktora. W 1961 rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej w Katedrze Maszyn i Pomiarów Elektrycznych na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej. W 1965 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1972 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1969–1974 pełnił funkcję kierownika Zakładu Dynamiki Maszyn i Systemów Elektromechanicznych, a w latach 1969–1972 prodziekana Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej.

Działalność naukowa prof. Puchały koncentrowała się na następujących zagadnieniach: studia metod matematycznych i ich przydatność w zakresie teorii transformatorów i maszyn elektrycznych; syntetycznej teorii dynamicznych modeli matematycznych maszyn elektrycznych dla stanów nieustalonych i niesymetrycznych; teorii systemów elektromechanicznych; teorii drgań elektromechanicznych.

Wspólnie z prof. Władysławem Kołkiem przyczynił się do powstania nieoficjalnego pojęcia „Krakowska Szkoła Maszyn Elektrycznych”. W swoim dorobku ma ponad 50 publikacji naukowych krajowych i zagranicznych. Był autorem lub współautorem ponad 150 ekspertyz i opracowań naukowych dla przemysłu oraz kilka patentów. Był promotorem 7 prac doktorskich, recenzentem wielu doktoratów i habilitacji.

Był członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa II stopnia, 4-krotnie Nagroda Rektora AGH


Źródło:

  • Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki. Kraków 1999. S. 13–14
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 111. s. 18
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 292
  • SME 2006 : XLII International Symposium on Electrical Machines : Cracow, Poland, July 3–6, 2006 : conference proceedings. Kraków 2006. S. 27–30, portr.
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 18. Warszawa 2007. S. 125–127