Andrzej Manecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 45: Linia 45:
|spouse=
|spouse=
|children=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|Rok_od=1984
|Rok_do=1990
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Andrzej Manecki''' (1933–)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Andrzej Manecki''' (1933–)
Linia 50: Linia 56:
Specjalność: geologia (mineralogia, petrografia, geochemia)
Specjalność: geologia (mineralogia, petrografia, geochemia)


Urodził się 8 września 1933 roku w Krakowie. Absolwent AGH (1957). Dr 1964, dr hab. 1968, prof. nadzw. 1978, prof. zw. 1988. Dziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH w latach 1984–1990, kierownik Zakładu Mineralogii, Petrografii i Geochemii AGH w latach 1994–, kierownik Zakładu Sozologii Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN w latach 1995–.
Urodził się 8 września 1933 roku w Krakowie.  


Członek Komisji Kosmomineralogii Międzynarodowej Asocjacji Mineralog. IMA (przedstawiciel Polski) w latach 1974–1988, Komisji Nowych Minerałów i Nazw Minerałów IMA (przedstawiciel Polski 1988), Komisji Historii i Dokumentacji Badań Polarnych PAN (przew. 1991–), Komisji Gospodarki Surowcami Mineralnymi (czł. prezydium 1991–1998), Komitetu Nauk Mineralogicznych PAN (przew. 1993–).
Absolwent AGH (1957).
 
Dr AGH - 1964, dr hab. AGH - 1968, prof. nadzw. 1978, prof. zw. 1988.
 
Dziekan [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH w latach 1984–1990, kierownik Zakładu Mineralogii, Petrografii i Geochemii AGH w latach 1994–, kierownik Zakładu Sozologii Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN w latach 1995–.


Działalność naukowo-badawcza: modelowe eksperymenty wymiany jonowej w skaleniach; badania minerałów w meteorytach i szkliw w kosmicznych pyłach; wyznaczenie strukturalnych kryteriów odróżniania szkliw ziemskich od kosmicznych; opracowanie i realizacja programu badań mineralogiczno-geochemicznych i geologiczno-kartograficznych SW Ziemi Wedel Jarlsberga na Spitsbergenie (kierownik 3 wypraw polarnych 1984, 1985, 1988); zapoczątkowanie i rozwój nowego kierunku — aeromineralogii; propozycja zmodyfikowanej klasyfikacji pyłów atmosferycznych; rekultywacja gleb (Skawina); pyłowe zanieczyszczenia lodowców (Andy, Cordillera Blanca, Spitsbergen).
Działalność naukowo-badawcza: modelowe eksperymenty wymiany jonowej w skaleniach; badania minerałów w meteorytach i szkliw w kosmicznych pyłach; wyznaczenie strukturalnych kryteriów odróżniania szkliw ziemskich od kosmicznych; opracowanie i realizacja programu badań mineralogiczno-geochemicznych i geologiczno-kartograficznych SW Ziemi Wedel Jarlsberga na Spitsbergenie (kierownik 3 wypraw polarnych 1984, 1985, 1988); zapoczątkowanie i rozwój nowego kierunku — aeromineralogii; propozycja zmodyfikowanej klasyfikacji pyłów atmosferycznych; rekultywacja gleb (Skawina); pyłowe zanieczyszczenia lodowców (Andy, Cordillera Blanca, Spitsbergen).
Linia 59: Linia 69:


Przewodniczący rady naukowej: Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi (Oddz. w Krakowie) 1993–, Polskiego Klubu Ekologicznego 1980–1988, przewodniczący Wojewódzkiej Rady Ochrony Środowiska 1998–.
Przewodniczący rady naukowej: Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi (Oddz. w Krakowie) 1993–, Polskiego Klubu Ekologicznego 1980–1988, przewodniczący Wojewódzkiej Rady Ochrony Środowiska 1998–.
Członek Komisji Kosmomineralogii Międzynarodowej Asocjacji Mineralog. IMA (przedstawiciel Polski) w latach 1974–1988, Komisji Nowych Minerałów i Nazw Minerałów IMA (przedstawiciel Polski 1988), Komisji Historii i Dokumentacji Badań Polarnych PAN (przew. 1991–), Komisji Gospodarki Surowcami Mineralnymi (czł. prezydium 1991–1998), Komitetu Nauk Mineralogicznych PAN (przew. 1993–).
Profesor Honorowy AGH 2015 (za wybitne osiągnięcia naukowe o charakterze intersdyscyplinarnym z zakresu mineralogii z kosmomineralogią, geologii Arktyki, ochrony środowiska, za rozwój kadry naukowej, działalność organizacyjną i dydaktyczną na rzecz Uczelni i polskiego środowiska naukowego, oraz promocję AGH w Polsce i na świecie).


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Państwowa (zesp. I st.) 1988, sześciokrotnie Ministra Edukacji Narodowej (indyw. i zesp.) 1971–1994; Krzyż Kawalerski OOP (1978), Krzyż Oficerski OOP (2003), Medal KEN, Medal im. Karola Bohdanowicza (najwyższe wyróżnienie Towarzystwa Geosynoptyków „Geos”) oraz liczne odznaczenia resortowe.
Krzyż Kawalerski OOP (1978), Krzyż Oficerski OOP (2003), Medal KEN, Medal im. Karola Bohdanowicza (najwyższe wyróżnienie Towarzystwa Geosynoptyków „Geos”),
państwowa (zesp. I st.) 1988, sześciokrotnie Ministra Edukacji Narodowej (indyw. i zesp.) 1971–1994; oraz liczne odznaczenia resortowe.


Źródło:
Źródło:

Wersja z 13:40, 1 lip 2015

Andrzej Manecki
Andrzej Manecki.jpg
Nazwisko Manecki
Imię / imiona Andrzej
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH Profesor Honorowy AGH (2015)
Data urodzenia 8 września 1933
Miejsce urodzenia Kraków


Dyscyplina/specjalności geologia (mineralogia, petrografia, geochemia)
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH (1984–1990)
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Geologiczno-Poszukiwawczy19841990


Prof. zw. dr hab. inż. Andrzej Manecki (1933–)

Specjalność: geologia (mineralogia, petrografia, geochemia)

Urodził się 8 września 1933 roku w Krakowie.

Absolwent AGH (1957).

Dr AGH - 1964, dr hab. AGH - 1968, prof. nadzw. 1978, prof. zw. 1988.

Dziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH w latach 1984–1990, kierownik Zakładu Mineralogii, Petrografii i Geochemii AGH w latach 1994–, kierownik Zakładu Sozologii Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN w latach 1995–.

Działalność naukowo-badawcza: modelowe eksperymenty wymiany jonowej w skaleniach; badania minerałów w meteorytach i szkliw w kosmicznych pyłach; wyznaczenie strukturalnych kryteriów odróżniania szkliw ziemskich od kosmicznych; opracowanie i realizacja programu badań mineralogiczno-geochemicznych i geologiczno-kartograficznych SW Ziemi Wedel Jarlsberga na Spitsbergenie (kierownik 3 wypraw polarnych 1984, 1985, 1988); zapoczątkowanie i rozwój nowego kierunku — aeromineralogii; propozycja zmodyfikowanej klasyfikacji pyłów atmosferycznych; rekultywacja gleb (Skawina); pyłowe zanieczyszczenia lodowców (Andy, Cordillera Blanca, Spitsbergen).

Autor i współautor licznych publikacji naukowych.

Przewodniczący rady naukowej: Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi (Oddz. w Krakowie) 1993–, Polskiego Klubu Ekologicznego 1980–1988, przewodniczący Wojewódzkiej Rady Ochrony Środowiska 1998–.

Członek Komisji Kosmomineralogii Międzynarodowej Asocjacji Mineralog. IMA (przedstawiciel Polski) w latach 1974–1988, Komisji Nowych Minerałów i Nazw Minerałów IMA (przedstawiciel Polski 1988), Komisji Historii i Dokumentacji Badań Polarnych PAN (przew. 1991–), Komisji Gospodarki Surowcami Mineralnymi (czł. prezydium 1991–1998), Komitetu Nauk Mineralogicznych PAN (przew. 1993–).

Profesor Honorowy AGH 2015 (za wybitne osiągnięcia naukowe o charakterze intersdyscyplinarnym z zakresu mineralogii z kosmomineralogią, geologii Arktyki, ochrony środowiska, za rozwój kadry naukowej, działalność organizacyjną i dydaktyczną na rzecz Uczelni i polskiego środowiska naukowego, oraz promocję AGH w Polsce i na świecie).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP (1978), Krzyż Oficerski OOP (2003), Medal KEN, Medal im. Karola Bohdanowicza (najwyższe wyróżnienie Towarzystwa Geosynoptyków „Geos”), państwowa (zesp. I st.) 1988, sześciokrotnie Ministra Edukacji Narodowej (indyw. i zesp.) 1971–1994; oraz liczne odznaczenia resortowe.

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 77
  • Polish Journal of Mineral Reosurces 2004 vol. 8. s. 219–223
  • Prof. Andrzej Manecki Profesorem Honorowym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Dział Informacji i Promocji AGH, 2015, 29, [1] s., il.