Bolesław Stefan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”)
Linia 63: Linia 63:
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn ceramicznych
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn ceramicznych


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 24 marca 1908 roku we Lwowie. Zmarł 25 listopada 1996 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Urodził się 24 marca 1908 roku we Lwowie. Zmarł 25 listopada 1996 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Wersja z 17:04, 4 sty 2016

Bolesław Stefan
Boleslaw Stefan.jpg
Nazwisko Stefan
Imię / imiona Bolesław
Tytuły / stanowiska Doc.
Data urodzenia 24 maja 1908
Miejsce urodzenia Lwów
Data śmierci 25 listopada 1996
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności budowa i eksploatacja maszyn ceramicznych
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Ceramicznego (1954-1956)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Ceramiczny19531954
DziekanWydział Ceramiczny19541956


Doc. Bolesław Stefan (1908–1996)

Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn ceramicznych

Nota biograficzna

Urodził się 24 marca 1908 roku we Lwowie. Zmarł 25 listopada 1996 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W 1939 r. ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. W czasie studiów pracował jako rysownik i projektant w lwowskich firmach instalacyjnych i samochodowych. W 1942 r. przeniósł się do Krakowa.

W 1946 r. podjął pracę w AG na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Maszynoznawstwa na Wydziale Elektromechanicznym. W 1950 r. awansował na stanowisko adiunkta, w 1952 r. otrzymał tytuł zastępcy profesora. W 1953 r. objął kierownictwo Katedry Maszynoznawstwa Ceramicznego na Wydziale Ceramicznym. W latach 1953–1954 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1954–1956 dziekana Wydziału Ceramicznego. W 1961 r. przeszedł na stanowisko starszego wykładowcy.

Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1963 r., a w 1967 otrzymał tytuł docenta. Od 1969 r. kierował Zakładem Ogólnego Maszynoznawstwa i Eksploatacji Maszyn Ceramicznych działającego w Instytucie Technologii Materiałów Budowlanych i Ceramiki. W 1971 r. przeszedł na stanowisko kierownika Zakładu Doświadczalnego Budowy Maszyn, Aparatury i Układów Automatycznych w Instytucie Maszyn Hutniczych i Automatyki. W 1978 r. przeszedł na emeryturę.

Głównym nurtem działalności była budowa i eksploatacja maszyn dla przemysłu ceramicznego, a szczególnie tłoczarek pasmowych. Z tego zakresu opublikował 20 prac i 8 skryptów.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP


Źródło:

  • Kto jest kim w ceramice. S. 29–30
  • Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 239, portr.