Mirosław Roman Gregoraszczuk: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”) |
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
== | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. | Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. |
Wersja z 16:51, 4 sty 2016
Mirosław Roman Gregoraszczuk | |
---|---|
Nazwisko | Gregoraszczuk |
Imię / imiona | Mirosław |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 27 sierpnia 1930 |
Miejsce urodzenia | Kołomyja |
Data śmierci | 20 marca 2004 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni) |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni AGH (1993–2000) |
Wydział | Wydział Odlewnictwa
|
Odznaczenia i nagrody | Nagrody resortowe |
Prof. dr hab. inż. Mirosław Roman Gregoraszczuk (1930–2004)
Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
Nota biograficzna
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978), prof. zw. od 1992 r.
Kierownik Zakładu Mechanizacji Odlewni Wydziału Odlewnictwa (1975–93), kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000.
Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział w Krakowie.
Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie i opanowanie metodyki i techniki badań mechanizmów wibro-uderzeniowych, analiza porównawcza wstrząsarek; teoria działania i badania nowoczesnych odmian przenośników i podajników (aeracyjne, sfluidyzowanego nosiwa, wibracyjne, śrubowe, przewodowe), nowe podwieszone środki transportu wewnętrznego; reologia i sedymentacja; analiza, metody i kryteria oceny oraz usprawnianie działania linii odlewniczych; analiza rozwiązań mechanizacji transportu w odlewniach.
Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich.
Odznaczenia i nagrody
Nagroda Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, odznaka "Za zasługi dla rozwoju krajowego przemysłu maszynowego", medal "Za zasługi w rozwoju Vysokej Skoly Technickej w Kosicach"
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. T. 1 : A–G. Warszawa 1998. S. 517
- Dziennik Polski 2004 nr 70 (23 III 2004). s. 15 [nekrolog]