Jan Naturski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „=== Książki ===” na „==== Książki ====”) |
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”) |
||
| Linia 47: | Linia 47: | ||
Inż. '''Jan Naturski''' (1887–1936) | Inż. '''Jan Naturski''' (1887–1936) | ||
Dyscyplina/specjalności: górnictwo naftowe | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Wersja z 16:18, 25 cze 2016
| Jan Naturski | |
|---|---|
| Nazwisko | Naturski |
| Imię / imiona | Jan |
| Tytuły / stanowiska | Inż. |
| Data urodzenia | 15 maja 1887 |
| Miejsce urodzenia | Nawojowa Góra |
| Data śmierci | 18 listopada 1936 |
| Miejsce śmierci | Lipinki |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo naftowe |
| Wydział | Wydział Górniczy
|
Inż. Jan Naturski (1887–1936)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo naftowe
Nota biograficzna
Urodził się w Nawojowej Górze koło Krzeszowic. Zginął 18 listopada 1936 r. w Lipinkach koło Gorlic, w kopalni „Jutrzenka” śmiercią górnika, przygotowując ładunek udarowy - przeznaczony do storpedowania odwiertu - na skutek przedwczesnego wybuchu torpedy.
W 1910 r. uzyskał stopień inżyniera górniczego w Akademii Górniczej w Leoben.
W 1930 r. został wykładowcą w Katedrze Eksploatacji Nafty na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Prowadził wykłady z zakresu torpedowania otworów naftowych w latach 1930-1936.
W latach 1910-1912 pracował w Towarzystwie Przedsiębiorstw Górniczych "TePeGe" na stanowisku inżyniera ruchu w kopalniach węgla i soli. Następnie pracował w Alpejskim Towarzystwie Górniczym w kopalni węgla w Porembie na Śląsku Cieszyńskim (1912-1913). W 1913 r. powrócił do "TePeGe" i objął stanowisko kierownika ruchu kopalni węgla w Pécs na Węgrzech. Po powrocie do kraju został dyrektorem technicznym i członkiem zarządu Towarzystwa "TePeGe". Od 1933-1936 był przedstawicielem fabryki materiałów wybuchowych "Lignoza", gdzie zajmował się robotami wiertniczymi oraz wyspecjalizował się w torpedowaniu otworów wiertniczych.
W latach 1917–1935 publikował w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” oraz w „Czasopiśmie Górniczo-Hutniczym” artykuły z zakresu eksploatacji ropy naftowej i torpedowania otworów.
Długoletni i czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych. Podczas pobytu na Węgrzech zorganizował oddział Związku Strzeleckiego.
Bibliografia
Książki
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949) / oprac. Julian Sulima-Samujłło ; kom. red. Henryk Filcek [et al.] ; Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. - Kraków : AGH, 1979. - s. 123-124
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964) / red. nacz. Michał Odlanicki-Poczobutt. - Kraków : AGH, 1965. - s. 155. - (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, zeszyt specjalny 4), portr.