Władysław Piasecki: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Piasecki
Nazwisko	Piasecki
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Mgr
Data urodzenia	17 grudnia 1901
Miejsce urodzenia	Lwów
Data śmierci	23 kwietnia 1978
Miejsce śmierci	Kraków
Pełnione funkcje	Dyrektor Biblioteki Głównej AGH (1949–1972)
Wydział	Biblioteka Główna ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP

Wersja z 09:50, 23 mar 2016

Mgr Władysław Piasecki (1901–1978)

Nota biograficzna

Urodził 17 grudnia 1901 roku we Lwowie, zmarł 23 kwietnia 1978 roku w Krakowie, pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie.

Pracę jako bibliotekarz oraz bibliograf rozpoczął w 1926 roku w Bibliotece Fundacji Wiktora Baworowskiego we Lwowie, następnie w latach 1927-1928 jako stypendysta Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. 1 kwietnia 1945 roku rozpoczął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, rok później objął kierownictwo Biblioteki Studium Spółdzielczego UJ. W 1949 roku został powołany na stanowisko kierownika Biblioteki Głównej AGH, a od 1954 roku jako jej dyrektor. Członek Komisji ds. Bibliotek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1957-1962). Był najdłużej „panującym” dyrektorem (1949–1972). Jego najważniejszą publikacją jest monografia "Biblioteka. Wprowadzenie do zagadnień budownictwa" wydana w 1962 roku. Ogłosił ponad 40 prac z zakresu bibliotekarstwa, głównie z dziedziny budownictwa bibliotecznego oraz spraw zawodu bibliotekarza naukowego i bibliotekoznawstwa jako dyscypliny badawczej. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Wrocławskim. Jeden z organizatorów polskiego bibliotekarstwa naukowego. Zapisał się w pamięci starszej generacji uczonych Akademii oraz pracowników biblioteki i w środowisku bibliotekarskim. Niezaprzeczalny jest jego ogromny wkład w pracy w wychowanie wielu pokoleń bibliotekarzy, walkę o prestiż tego zawodu, jego miejsce w społeczeństwie i nauce, uznanie bibliotekarstwa za naukę i dyscyplinę uniwersytecką. Był „twórcą i realizatorem idei umocnienia Akademii jako szkoły wyższej i ośrodka naukowego, oddziaływujacego na szersze kręgi czytelników”.

Jego starania razem z Prof. A. Bolewskim, uwieńczone zostały sukcesem wybudowania w latach 1963-1966 gmachu BG "w sercu Akademii”. W 1985 roku Senat AGH podjął uchwałę o nadaniu temu budynkowi Jego imienia.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, honorowa odznaka Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich

Bibliografia

Biuletyn Informacyjny Pracowników : gazeta pracowników Akademii Górniczo-Hutniczej 1994 nr 6–7. s. 12–13
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 23. s. 23–24
Bibliotekarze w dziewięćdziesięcioleciu Akademii Górniczo-Hutniczej. Kraków 2009. S. 46–47

@@ Linia 54: / Linia 54: @@
 Urodził 17 grudnia 1901 roku we Lwowie, zmarł 23 kwietnia 1978 roku w Krakowie, pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie.
-Pracę jako bibliotekarz oraz bibliograf rozpoczął w 1926 roku w Bibliotece Fundacji Wiktora Baworowskiego we Lwowie, następnie w latach 1927-1928 jako stypendysta Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. 1 kwietnia 1945 roku rozpoczął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, rok później objął kierownictwo Biblioteki Studium Spółdzielczego UJ. W 1949 roku został powołany na stanowisko kierownika Biblioteki Głównej AGH, a od 1954 roku jako jej dyrektor. Członek Komisji  ds. Bibliotek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego(1957-1962). Był najdłużej „panującym” dyrektorem (1949–1972). Jego najważniejszą publikacją jest monografia "Biblioteka. Wprowadzenie do zagadnień budownictwa" wydana w 1962 roku. Ogłosił ponad 40 prac z zakresu bibliotekarstwa, głównie z dziedziny budownictwa bibliotecznego oraz spraw zawodu bibliotekarza naukowego i bibliotekoznawstwa jako dyscypliny badawczej. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Wrocławskim. Jeden z organizatorów polskiego bibliotekarstwa naukowego. Zapisał się w pamięci starszej generacji uczonych Akademii oraz pracowników biblioteki i w środowisku bibliotekarskim. Niezaprzeczalny jest jego ogromny wkład w pracy w wychowanie wielu pokoleń bibliotekarzy, walkę o prestiż tego zawodu, jego miejsce w społeczeństwie i nauce, uznanie bibliotekarstwa za naukę i dyscyplinę uniwersytecką. Był „twórcą i realizatorem idei umocnienia Akademii jako szkoły wyższej i ośrodka naukowego, oddziaływujacego na szersze kręgi czytelników”.
+Pracę jako bibliotekarz oraz bibliograf rozpoczął w 1926 roku w Bibliotece Fundacji Wiktora Baworowskiego we Lwowie, następnie w latach 1927-1928 jako stypendysta Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. 1 kwietnia 1945 roku rozpoczął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, rok później objął kierownictwo Biblioteki Studium Spółdzielczego UJ. W 1949 roku został powołany na stanowisko kierownika Biblioteki Głównej AGH, a od 1954 roku jako jej dyrektor. Członek Komisji  ds. Bibliotek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1957-1962). Był najdłużej „panującym” dyrektorem (1949–1972). Jego najważniejszą publikacją jest monografia "Biblioteka. Wprowadzenie do zagadnień budownictwa" wydana w 1962 roku. Ogłosił ponad 40 prac z zakresu bibliotekarstwa, głównie z dziedziny budownictwa bibliotecznego oraz spraw zawodu bibliotekarza naukowego i bibliotekoznawstwa jako dyscypliny badawczej. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Wrocławskim. Jeden z organizatorów polskiego bibliotekarstwa naukowego. Zapisał się w pamięci starszej generacji uczonych Akademii oraz pracowników biblioteki i w środowisku bibliotekarskim. Niezaprzeczalny jest jego ogromny wkład w pracy w wychowanie wielu pokoleń bibliotekarzy, walkę o prestiż tego zawodu, jego miejsce w społeczeństwie i nauce, uznanie bibliotekarstwa za naukę i dyscyplinę uniwersytecką. Był „twórcą i realizatorem idei umocnienia Akademii jako szkoły wyższej i ośrodka naukowego, oddziaływujacego na szersze kręgi czytelników”.
 Jego starania razem z Prof. A. Bolewskim, uwieńczone zostały sukcesem wybudowania w latach 1963-1966 gmachu BG "w sercu Akademii”. W 1985 roku Senat AGH podjął uchwałę o nadaniu temu budynkowi Jego imienia.