Kazimierz Szawłowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 68: | Linia 68: | ||
{{DEFAULTSORT:Szawłowski, Kazimierz }} | {{DEFAULTSORT:Szawłowski, Kazimierz }} | ||
[[Category: | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 12:50, 17 gru 2013
| Kazimierz Szawłowski | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Szawłowski | ||||||||||||
| Imię / imiona | Kazimierz | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. mgr. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1898–1969
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | wysokoprężne silniki spalinowe
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki, za autorstwo wyróżniających się książek, za prace habilitacyjne i doktorskie. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. mgr. inż. Kazimierz Szawłowski (1898–1969)
Specjalność: wysokoprężne silniki spalinowe
Urodził się w 14 stycznia 1898 roku w Rostowie nad Donem, zmarł 15 marca 1969 roku w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki w Wiedniu i Cesarsko-Królewskiej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Studia kontynuował na Politechnice Lwowskiej, gdzie w 1921 r. uzyskał stopień inżyniera mechanika.
Pracował we Lwowie i w Poznaniu. Od 1945 r. mieszkał w Krakowie. Kiedy w 1946 r. powstał Wydział Elektromechaniczny na Akademii Górniczej objął tam kierownictwo Zakładu Silników Cieplnych. W 1948 r. otrzymał na AG veniam legendi, a parę miesięcy później nominację na docenta. W tym samym roku został też powołany na Politechnikę Wrocławską.
Pracując na Politechnice Śląskiej prowadził wykłady w AGH. W latach 1952–53 był dziekanem Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych. W 1953 r. objął kierownictwo Katedry Maszynoznawstwa.
W latach 1959–68 sprawował funkcje kierownika Zakładu Termodynamiki i Urządzeń Energetycznych na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH. W 1968 r. przeszedł na emeryturę.
Opublikował 8 książek i podręczników oraz wiele artykułów.
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 165–167
- Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 240, portr.
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 350–351
- Polski słownik biograficzny. T. 47/2 z. 193 : Szatsznajder Leon — Szczepański Czesław. Warszawa — Kraków 2010. S. 170–171