Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami

Eugeniusz Matula
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Matula
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Doc. dr inż.
Data urodzenia	25 października 1905
Miejsce urodzenia	Kołomyja
Data śmierci	22 marca 1988
Dyscyplina/specjalności	elektrotermia, elektroenergetyka
Wydział	Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi

Wersja z 12:37, 6 lip 2016

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1906–1988)

Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika (elektrotermia, elektroenergetyka)

Nota biograficzna

Urodził się 25 października 1905 roku w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 roku.

Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.

W 1972 roku otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.

W 1945 roku przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 roku został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.

Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W 1964 roku przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.

Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia PRL, Medal 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT

Bibliografia

Książki

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 225

Artykuły

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne. Wiadomości Hutnicze 1988, nr 9, s. 237

Inne

Akta osobowe (AGH) - Matula Eugeniusz

@@ Linia 49: / Linia 49: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r.
+Urodził się 25 października 1905 roku w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 roku.
 Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.
-W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.
+W 1972 roku otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.
-W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
+W 1945 roku przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 roku został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
 Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na [[Wydział  Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
-W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
+W 1964 roku przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
 Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH.  Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.