Jerzy Wantuchowski

Jerzy Wantuchowski
Plik:Wantuch.jpg
Nazwisko	Wantuchowski
Imię / imiona	Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. dr inż.
Data urodzenia	1908–1976
Dyscyplina/specjalności	metalurgia (przeróbka plastyczna metali, badania zjawiska pełzania i relaksacji metali, badania warunków prowadzenia próby rozciągania metali, badania wpływu prędkości odkształcenia na strukturę i własności metali, utylitarne badania nowych technologii w przeróbce plastycznej metali)
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka „Za zasługi dla Województwa Katowickiego”

Prof. dr inż. Jerzy Wantuchowski (1908–1976)

Specjalność: metalurgia (przeróbka plastyczna metali, badania zjawiska pełzania i relaksacji metali, badania warunków prowadzenia próby rozciągania metali, badania wpływu prędkości odkształcenia na strukturę i własności metali, utylitarne badania nowych technologii w przeróbce plastycznej metali)

Urodził się 3 maja 1908 roku w Mohylowie (Rosja), zmarł 23 maja 1976 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1939 r.). W l.1938–1939 był zastępcą asystenta w Zakładzie Metalurgii Innych Poza Żelazem Metali AG, starszym asystentem tej Katedry został w 1945 r. W latach 1948–1953 był adiunktem w Katedrze Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, w latach 1953–1954 kontraktowym zastępcą profesora, zastępcą profesora w latach 1954–1956. Był kierownikiem Zakładu Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych (1960–1968), Zakładu Technologii i Przeróbki Plastycznej Metali (1969) oraz wicedyrektorem Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa w latach 1973–1976.

Był nauczycielem w Państwowej Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie (1946–49). Pracę doktorską obronił w 1956 r. (AGH).

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego (1950–1976).

Prekursor badań dotyczących warunków prowadzenia próby rozciągania, których wyniki są do dzisiaj aktualne i uwzględnione w Polskich Normach; opatentował i zbudował uniwersalną maszynę wytrzymałościową, wykonując na niej bardzo bogaty program badawczy; prace z tego zakresu poziomem dorównywały aktualnie uzyskiwanym w świecie, a ich wyniki były referowane na Kongresie Metalurgów w Paryżu.

Źródło:

• Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 194–195
• Wieka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 385–386, portr.
• Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2008. s. 27–28