Bolesław Stefan: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 64: | Linia 64: | ||
{{DEFAULTSORT:Stefan, Bolesław }} | {{DEFAULTSORT:Stefan, Bolesław }} | ||
[[Category: | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 12:51, 17 gru 2013
| Bolesław Stefan | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Stefan | ||||||||||||
| Imię / imiona | Bolesław | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Doc. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1909–1996
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | budowa i eksploatacja maszyn ceramicznych
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Doc. Bolesław Stefan (1909–1996)
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn ceramicznych
Urodził się 24 marca 1908 roku we Lwowie. Zmarł 25 listopada 1996 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. W 1939 r. ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. W czasie studiów pracował jako rysownik i projektant w lwowskich firmach instalacyjnych i samochodowych. W 1942 r. przeniósł się do Krakowa.
Pracę w AG podjął w 1946 r. na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Maszynoznawstwa na Wydziale Elektromechanicznym. W 1950 r. awansował na stanowisko adiunkta, w 1952 r. otrzymał tytuł zastępcy profesora. W 1953 r. objął kierownictwo Katedry Maszynoznawstwa Ceramicznego na Wydziale Ceramicznym. W latach 1953–1954 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1954–1956 dziekana Wydziału Ceramicznego. W 1961 r. przeszedł na stanowisko starszego wykładowcy.
Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1963 r., a w 1967 otrzymał tytuł docenta. Od 1969 r. kierował Zakładem Ogólnego Maszynoznawstwa i Eksploatacji Maszyn Ceramicznych działającego w Instytucie Technologii Materiałów Budowlanych i Ceramiki. W 1971 r. przeszedł na stanowisko kierownika Zakładu Doświadczalnego Budowy Maszyn, Aparatury i Układów Automatycznych w Instytucie Maszyn Hutniczych i Automatyki. W 1978 r. przeszedł na emeryturę.
Głównym nurtem działalności była budowa i eksploatacja maszyn dla przemysłu ceramicznego, a szczególnie tłoczarek pasmowych. Z tego zakresu opublikował 20 prac i 8 skryptów.
Źródło:
- Kto jest kim w ceramice. S. 29–30
- Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 239, portr.