Gabriel Kniaginin: Różnice pomiędzy wersjami

Gabriel Kniaginin
Nazwisko	Kniaginin
Imię / imiona	Gabriel
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	8 maja 1905
Miejsce urodzenia	Mediolan
Data śmierci	23 czerwca 1980
Miejsce śmierci	Warszawa
Dyscyplina/specjalności	odlewnictwo stali
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa na Wydziale Odlewnictwa AGH (1969–1975)
Wydział	Wydział Odlewnictwa ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski OOP

Wersja z 09:52, 13 sty 2017

Gabriel Kniaginin (1905–1980)

Dyscyplina/specjalności: odlewnictwo stali

Nota biograficzna

Urodził się 8 maja 1905 roku w Mediolanie, zmarł 23 czerwca 1980 roku w Warszawie. Pochowany w Krakowie w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.

Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Po ukończeniu studiów (1933) rozpoczął pracę zawodową w hucie „Pokój”, po II wojnie światowej w hucie „Zabrze”. Równocześnie z pracą w przemyśle podjął pracę dydaktyczną w Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie czasowo pełnił także funkcję rektora.

Z AG związany od 1946 roku, początkowo jako profesor kontraktowy i wykładowca na Wydziale Hutniczym później na Wydziale Odlewnictwa, a od 1957 roku na stałe jako profesor nadzwyczajny, od 1958 roku profesor zwyczajny i kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa. Jako profesor obronił w 1963 roku w AGH doktorat pracą „Austenityczne paliwo magmowe”. Był dyrektorem Instytutu Odlewnictwa.

Autor dwóch książek o tematyce odlewnictwa stali. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.

Członek licznych stowarzyszeń naukowych (m.in. PAN, NOT).

W 2001 roku w budynku D-8 Wydziału Odlewnictwa AGH przy ul. Reymonta 23, na 4 piętrze umieszczono tablicę poświęconą pamięci profesora Gabriela Kniaginina.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP

Bibliografia

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 79-80
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 70-71
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 155
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 623 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Gabriel Kniaginin. Przegląd Odlewnictwa 1980, nr 12, s. 384
Sieński H.: Profesor Gabriel Kniaginin : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 23. Biuletyn AGH 2015, nr 89, s. 27-29, [foto]

@@ Linia 55: / Linia 55: @@
-Urodził się 8 maja 1905 roku w Mediolanie, zmarł 23 czerwca 1980 roku w Warszawie.
+Urodził się 8 maja 1905 roku w Mediolanie, zmarł 23 czerwca 1980 roku w Warszawie. Pochowany w Krakowie w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.
 Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Po ukończeniu studiów (1933) rozpoczął pracę zawodową w hucie „Pokój”, po II wojnie światowej w hucie „Zabrze”. Równocześnie z pracą w przemyśle podjął pracę dydaktyczną w Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie czasowo pełnił także funkcję rektora.
-Z AG związany od 1946 roku, początkowo jako profesor kontraktowy i wykładowca na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] później na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], a od 1957 roku na stałe jako profesor nadzwyczajny, od 1958 r. profesor zwyczajny i kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa. Jako profesor obronił w 1963 r. w AGH doktorat pracą „Austenityczne paliwo magmowe”. Był dyrektorem Instytutu Odlewnictwa.
+Z AG związany od 1946 roku, początkowo jako profesor kontraktowy i wykładowca na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] później na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], a od 1957 roku na stałe jako profesor nadzwyczajny, od 1958 roku profesor zwyczajny i kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa. Jako profesor obronił w 1963 roku w AGH doktorat pracą „Austenityczne paliwo magmowe”. Był dyrektorem Instytutu Odlewnictwa.
 Autor dwóch książek o tematyce odlewnictwa stali. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.