Stanisław Słupek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 69: Linia 69:


{{DEFAULTSORT:Słupek, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Słupek, Stanisław }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczeni]]

Wersja z 12:51, 17 gru 2013

Stanisław Słupek
Nazwisko Słupek
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1938–2006


Dyscyplina/specjalności energetyka, inżynieria i ochrona środowiska, metalurgia; niskoemisyjne techniki spalania, ochrona środowiska, spalanie odpadów, technika cieplna, utylizacja odpadów



Odznaczenia i nagrody M.in. Krzyż Oficerski OOP, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, Złota Odznaka AZS, Złota Odznaka Za Pracę Społeczną Miasta Krakowa i Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19781984
ProdziekanMiędzywydziałowa Szkoła Energetyki20052006

Prof. dr hab. inż. Słupek Stanisław (1938–2006)

Specjalność: energetyka, inżynieria i ochrona środowiska, metalurgia; niskoemisyjne techniki spalania, ochrona środowiska, spalanie odpadów, technika cieplna, utylizacja odpadów

Urodził się 14 czerwca 1938 roku w Szklarach. Zmarł 7 lutego 2006 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie. Absolwent AGH — 1962, doktor — AGH 1970, doktor habilitowany — AGH 1977, profesor (tytuł) 1987.

Prodziekan Wydziału Metalurgicznego, wicedyrektor Instytutu Metalurgii AGH w latach 1978–1984, kierownik Zakładu Cieplnej i Ochrony Środowiska AGH od 1991 r. Kierownik Katedry Pieców Przemysłowych i Ochrony Środowiska Politechniki Częstochowskiej w latach 1997–2005, kierownik Międzywydziałowej Szkoły Energetyki AGH od 2003 r.

Odbył 2 zagraniczne staże naukowe: w USA (Pennsylvania State University, Combustion Laboratory) oraz w moskiewskim Instytucie Stali i Stopów. Był wieloletnim konsultantem przemysłu hutniczego.

Był członkiem Sekcji Spalania Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN, Polskiego Komitetu Badań Płomienia, członkiem założycielem i członkiem Zarządu Polskiego Instytutu Spalania, członkiem Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN. W latach 2000–2004 oraz 2004–2005 był wybieranym członkiem KBN, a od 2005 roku był członkiem Rady Nauki Ministra Nauki i Informatyzacji.

Autor i współautor 15 skryptów uczelnianych, monografii i rozdziałów w książkach, ponad 170 prac opublikowanych w czasopismach specjalistycznych i materiałach międzynarodowych konferencji naukowych z zakresu metalurgii, techniki cieplnej i ochrony środowiska. Promotor 10 prac doktorskich.

Źródło: