Karol Stanisław Przybyłowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Karol Stanisław Przybyłowicz | | name = Karol Stanisław Przybyłowicz | ||
| image = | | image = | ||
| family-name = Przybyłowicz | | family-name = Przybyłowicz | ||
| given-name = Karol | | given-name = Karol | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| native_name = | | native_name = | ||
| native_name_lang = | | native_name_lang = | ||
| image = | | image = | ||
| image_size = | | image_size = | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1930 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
Wersja z 15:52, 8 sty 2014
| Karol Stanisław Przybyłowicz | |
|---|---|
| Nazwisko | Przybyłowicz |
| Imię / imiona | Karol |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż |
| Data urodzenia | 1930
|
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, metaloznawstwo, inżynieria materiałowa
|
| Odznaczenia i nagrody | Ministra (1970, 1974, 1977, 1980, 1982, 1985); Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia PRL, odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa” |
Prof. zw. dr hab. inż Karol Stanisław Przybyłowicz (1930–)
Specjalność: metalurgia, metaloznawstwo, inżynieria materiałowa
Urodził się 9 czerwca 1930 roku w Gliniku Mariampolskim. Ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym AGH (1956), doktorat (1963), habilitacja (1970), profesor nadzwyczajny (1977), profesor zwyczajny (1985).
Przebieg pracy zawodowej: Huta Stalowa Wola: technolog (1949–1951); AGH, Katedra Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej: zastępca asystenta (1954–1955), asystent (1955–1957), starszy asystent (1957–1963), adiunkt (1963–1968), docent (1968–1977), profesor nadzwyczajny (1977–1985), profesor zwyczajny (1985–), organizator i kierownik Zakładu Analiz Strukturalnych (1969–1991), kierownik Zakł. Bad. IM przy Hucie Warszawa 1987–1989, kierownik Studium Doktoranckiego (1973–1990); Politechnika Świętokrzyska w Kielcach: profesor zwyczajny 1992–.
Staże: Columbia University, Nowy Jork (1966–1967); MISiS, Moskwa (1971); Politechnika Tuła (1982); Bergakademie Freiberg.
Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Komisji Nauki o Materiałach PAN, Zesp. Inż Powierzchni KBM PAN, Intern. Diffusion Research Ass., Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego i rzeczoznawca. Członek Rady Konsult.-Progr. „Przeglądu Technicznego”. Organizator Ogólnopolskiego Seminarium Młodych Metalowców (1973–1992).
Badania: dyfuzja po granicach ziarn w bikryształach aluminium z granicami nachylenia i skręcenia (opracowanie oryginalnej metalograficznej metody ujawniania frontu dyfuzji); wpływ wielkości atomu na dyfuzję granicami małego kąta (ujawnienie możliwości niskotemeperaturowego zrównania frontu dyfuzji); badanie anizotropii dyfuzyjności granic ziarn i wpływu na dyfuzję nierównowagowego stanu struktury granic; prace z zakresu dyfuzji boru w stal; wykrycie tworzenia się wtrąceń ferrytu krzemowego w warstwach; udowodnienie dyfuzji atomów boru przez warstwę borków ich granicami; ujawnienie anizotropii twardości borków; opracowanie oryginalnych powłok antyrefleksyjnych.
Opublikował ok. 200 prac z zakresu metaloznawstwa, teorii dyfuzji, obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Autor lub współautor podręczników, kilku patentów i zgłoszenia patentowego. Promotor kilku prac doktorskich.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. S. 582–583
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 593–594, portr.