Włodzimierz Wrona: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1912 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1988 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:54, 8 sty 2014
| Włodzimierz Wrona | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Wrona | ||||||||
| Imię / imiona | Włodzimierz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr | ||||||||
| Data urodzenia | 1912 | ||||||||
| Data śmierci | 1988
| ||||||||
| |||||||||
Prof. nadzw. dr Włodzimierz Wrona (1912–1988)
Urodził się 16 października 1912 r. w miejscowości Deszno koło Kielc. Zmarł 28 września 1988 w Hayward (USA). Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (dyplom w 1934 r.). W latach 1932–35 był zastępcą asystenta Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1935–39 był nauczycielem w Państwowym Gimnazjum w Siemianowicach Śląskich, po wojnie zastępcą profesora Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1945–48).
W Akademii Górniczej był adiunktem (1945–46), zastępcą profesora (1946–49), docentem (1949–50), profesorem nadzwyczajnym (1950–60), kierownikiem Katedry Matematyki (1953–60). W roku akademickim 1950/51 był dziekanem Wydziału Hutniczego AGH. Od 1960 r. prof. nadzw. Politechniki Warszawskiej.
W 1959 roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską, gdzie wykładał matematykę na Wydziale Inżynierii Budowlanej i kierował Katedrą Matematyki. W 1970 wyemigrował do USA na zaproszenie Kalifornijskiego Uniwersytetu Stanowego w Hayward. Pracował tam przez 10 lat na stanowisku profesora, później przeszedł na emeryturę.
Autor wielu publikacji. Członek licznych organizacji naukowych m.in. PTM, New York Academy of Science, London Mathematical Society i Tensor Society w Japonii.
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 206
- Słownik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. 262–263