Adam Jan Stupnicki

Adam Jan Stupnicki
Nazwisko	Stupnicki
Imię / imiona	Adam Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. mgr inż.
Data urodzenia	12 grudnia 1898
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	9 sierpnia 1987
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, walcownictwo
Pełnione funkcje	p.o. kierownika Katedry Maszyn Hutniczych Wydziału Hutniczego AG (1945–1947)
Wydział	Wydział Hutniczy
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. mgr inż. Adam Jan Stupnicki (1898–1987)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 12 grudnia 1898 roku w Krakowie. Zmarł 9 sierpnia 1987 roku. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Pyrach pod Warszawą.

W 1922 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Dyplom inżyniera metalurga uzyskał w 1929 roku.

Pracę zawodową rozpoczął już podczas studiów na stanowisku inżyniera ruchu odlewni żeliwa w sosnowieckiej Hucie „Katarzyna” (1927-1928), następnie Huty „Florian” w Świętochłowicach — inż. asystent stalowni 1929-1932 — zast. kierownika walcowni bruzdowej 1932-1935; Huty „Piłsudski” w Chorzowie — kierownik walcowni bruzdowych i walcowni obręczy kolejowych i kuźni 1935-1938, p.o. dyrektora 1938-1939, fabryki maszyn rolniczych w Ostrówku k/Warszawy — kierownik odlewni 1940-1944; Huty „Kościuszko” w Chorzowie — dyrektor 1945-1946; Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie 1946-1951.

Pierwszy po drugiej wojnie światowej p.o. kierownika Katedry Maszyn Hutniczych 1945–1947 na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Odtworzył przedwojenny potencjał dydaktyczny katedry, umożliwiający prowadzenie przedmiotu z zakresu maszyn hutniczych na Wydziale Hutniczym i następnie po utworzeniu Wydziału Elektromechanicznego AG w 1946 roku specjalności pn. „Mechanizacja hutnictwa”. Wykładowca na Wydziale Hutniczym AG w latach 1945-1948.

W Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego w Warszawie — inspektor i radca 1946-1951; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego — inspektor i doradca ministra 1951. W latach 1951-1953 przebywał w więzieniu, zrehabilitowany w 1956 roku. Pracownik Państwowego Wydawnictwa Szkolenia Zawodowego w Warszawie — redaktor 1953-1956; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego Departament Techniki Hutniczej — kierownik zespołu metalurgii żelaza 1956-1966; Huty „Warszawa” w Warszawie — doradca do spraw technicznych 1966.

Od 1966 na emeryturze.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaka Honorowa "Zasłużony pracownik państwowy", Odznaka Honorowa AGH "Za zasługi położone dla rozwoju uczelni", Medal Honorowy XXV-lecia Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH i Członek Honorowy

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997, s. 106
• Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 177
• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 22. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2011, s. 152-154
• Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 433 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

• Drzymała Z.: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny). Automatyka : półrocznik [wyd. AGH] 2001, T. 5 z. 1/2, s. 153-167, [foto]