Iwan Feszczenko-Czopiwski: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Iwan Feszczenko-Czopiwski
| image = feszczcz.jpg
| family-name = Feszczenko-Czopiwski
| given-name = Iwan
| additional-name =
| h...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1884–1952 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. dr hab. inż. '''Iwan Feszczenko-Czopiwski''' ( | Prof. dr hab. inż. '''Iwan Feszczenko-Czopiwski''' (1884–1952) | ||
Specjalność: metaloznawstwo, metalografia, cementacja żelaza | Specjalność: metaloznawstwo, metalografia, cementacja żelaza | ||
Urodził się 20 stycznia 1884 roku | Urodził się 20 stycznia 1884 roku w Czudnowie na Wołyniu (pow. żytomierski, ob. na Ukrainie), zmarł 2 września 1952 roku (niektóre źródła podają mylnie rok 1949) w łagrze w miejscowości Abez' w Republice Komi na terenie byłego ZSRR. Ukończył studia na Wydziale Chemii Kijowskiego Inst. Politechnicznego (pot. nazywanego Politechniką Kijowską), w 1908 r. uzyskał dyplom inżyniera-metalurga. Po studiach podjął pracę w laboratorium chemicznym Briańskiej Fabryki Metalurgicznej w Jekaterynosławiu, a pod koniec roku został stypendystą profesorskim w Kat. Metalurgii i Metalografii Kijowskiego Inst. Politechnicznego, w 1909 r. objąj posadę laboranta, a w 1911 wykładowcy na tejże uczelni. W 1914 złożył egzaminy na stopień adiunkta. Po wybuchu wojny w charakterze docenta prowadził wykłady z pirometrii oraz zajęcia laboratoryjne z metalurgii, metalografii i obróbki termicznej. Po zawieszeniu zajęć w Instytucie rozpoczął pracę w kijowskim Wojskowo-Przemysłowym Komitecie, zajmował się bilansowaniem potrzeb przemysłu obronnego w zakresie paliw i metali. W 1917 r. zaangażował się w działalność polityczną w Ukraińskiej Partii Socjalistów-Federalistów. W 1920 r. przyjechał do Polski. Od 1922 r. podjął pracę w Politechnice Warszawskiej — w Katedrze Metalografii i Metalurgii oraz w Akademii Górniczej w Zakładzie Metalografii i Obróbki Termicznej, na stanowisku kierownika. W 1927 r. otrzymał stopień doktora na Wydz. Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1931 r. habilitował się na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Profesor tytularny 1936. Później pracował w przemyśle m.in. w Hucie „Pokój” oraz w Hucie „Baildon”. Był również konsultantem Państwowych Wytwórni Uzbrojenia. Pionier stosowania badań naukowych (laboratoryjnych) dla potrzeb przemysłu, zwłaszcza hutniczego i maszynowego, a także zbrojeniowego. | ||
Autor ponad 130 prac naukowo-badawczych | Autor ponad 130 prac naukowo-badawczych z zakresu metalurgii, odlewnictwa. Najwybitniejszą publikacją jest trzytomowe dzieło „Metaloznawstwo”, należące do najlepszych opracowań na świecie. | ||
Członek koresp. ANT | Członek koresp. ANT w Warszawie, Stow. Hutników Polskich, Russkogo Mietallurgiceskogo Obscestwa, Institute of Iron and Steel (Londyn), Institute of Metals (Londyn), Verein Deustscher Eisenhüttenleute (Düsseldorf). W 1926 r. został czł. rzeczywistym Naukowego Tow. im. Szewczenki, czł. Ukraińskiego Tow. Naukowego w Kijowie oraz współorganizatorem Ukraińskiego Tow. Technicznego we Lwowie. | ||
W dniu 26 października 2002 roku w Pawilonie A-2 Akademii Górniczo-Hutniczej odsłonięto tablicę poświęconą pamięci Iwana Feszczenki-Czopiwskiego, metalurga i odlewnika, profesora Akademii Górniczej w latach 1922–1939. W tym samym dniu w holu Biblioteki Głównej AGH została otwarta wystawa poświęcona życiu i działalności naukowej Profesora. | |||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników : gazeta pracowników Akademii Górniczo-Hutniczej 1994 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników : gazeta pracowników Akademii Górniczo-Hutniczej 1994 nr 5. s. 5 | ||
* Akademia Nauk Technicznych | * Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. S. 117–121 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. | * Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 62 | ||
* Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze [nr] 3 Spotkania polsko-ukraińskie. Studia Ucrainica 1996. s. | * Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze [nr] 3 Spotkania polsko-ukraińskie. Studia Ucrainica 1996. s. 245–254 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 109. s. 14 | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. T. | * Słownik biograficzny techników polskich. T. 18. Warszawa 2007. S. 52–54, portr. | ||
* Wielka księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. | * Wielka księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 84 | ||
{{DEFAULTSORT:Feszczenko-Czopiwski, Iwan }} | {{DEFAULTSORT:Feszczenko-Czopiwski, Iwan }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:19, 16 gru 2013
| Iwan Feszczenko-Czopiwski | |
|---|---|
| Nazwisko | Feszczenko-Czopiwski |
| Imię / imiona | Iwan |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1884–1952
|
| Dyscyplina/specjalności | metaloznawstwo, metalografia, cementacja żelaza
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi (1933) |
Prof. dr hab. inż. Iwan Feszczenko-Czopiwski (1884–1952)
Specjalność: metaloznawstwo, metalografia, cementacja żelaza
Urodził się 20 stycznia 1884 roku w Czudnowie na Wołyniu (pow. żytomierski, ob. na Ukrainie), zmarł 2 września 1952 roku (niektóre źródła podają mylnie rok 1949) w łagrze w miejscowości Abez' w Republice Komi na terenie byłego ZSRR. Ukończył studia na Wydziale Chemii Kijowskiego Inst. Politechnicznego (pot. nazywanego Politechniką Kijowską), w 1908 r. uzyskał dyplom inżyniera-metalurga. Po studiach podjął pracę w laboratorium chemicznym Briańskiej Fabryki Metalurgicznej w Jekaterynosławiu, a pod koniec roku został stypendystą profesorskim w Kat. Metalurgii i Metalografii Kijowskiego Inst. Politechnicznego, w 1909 r. objąj posadę laboranta, a w 1911 wykładowcy na tejże uczelni. W 1914 złożył egzaminy na stopień adiunkta. Po wybuchu wojny w charakterze docenta prowadził wykłady z pirometrii oraz zajęcia laboratoryjne z metalurgii, metalografii i obróbki termicznej. Po zawieszeniu zajęć w Instytucie rozpoczął pracę w kijowskim Wojskowo-Przemysłowym Komitecie, zajmował się bilansowaniem potrzeb przemysłu obronnego w zakresie paliw i metali. W 1917 r. zaangażował się w działalność polityczną w Ukraińskiej Partii Socjalistów-Federalistów. W 1920 r. przyjechał do Polski. Od 1922 r. podjął pracę w Politechnice Warszawskiej — w Katedrze Metalografii i Metalurgii oraz w Akademii Górniczej w Zakładzie Metalografii i Obróbki Termicznej, na stanowisku kierownika. W 1927 r. otrzymał stopień doktora na Wydz. Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1931 r. habilitował się na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Profesor tytularny 1936. Później pracował w przemyśle m.in. w Hucie „Pokój” oraz w Hucie „Baildon”. Był również konsultantem Państwowych Wytwórni Uzbrojenia. Pionier stosowania badań naukowych (laboratoryjnych) dla potrzeb przemysłu, zwłaszcza hutniczego i maszynowego, a także zbrojeniowego.
Autor ponad 130 prac naukowo-badawczych z zakresu metalurgii, odlewnictwa. Najwybitniejszą publikacją jest trzytomowe dzieło „Metaloznawstwo”, należące do najlepszych opracowań na świecie.
Członek koresp. ANT w Warszawie, Stow. Hutników Polskich, Russkogo Mietallurgiceskogo Obscestwa, Institute of Iron and Steel (Londyn), Institute of Metals (Londyn), Verein Deustscher Eisenhüttenleute (Düsseldorf). W 1926 r. został czł. rzeczywistym Naukowego Tow. im. Szewczenki, czł. Ukraińskiego Tow. Naukowego w Kijowie oraz współorganizatorem Ukraińskiego Tow. Technicznego we Lwowie.
W dniu 26 października 2002 roku w Pawilonie A-2 Akademii Górniczo-Hutniczej odsłonięto tablicę poświęconą pamięci Iwana Feszczenki-Czopiwskiego, metalurga i odlewnika, profesora Akademii Górniczej w latach 1922–1939. W tym samym dniu w holu Biblioteki Głównej AGH została otwarta wystawa poświęcona życiu i działalności naukowej Profesora.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników : gazeta pracowników Akademii Górniczo-Hutniczej 1994 nr 5. s. 5
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. S. 117–121
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 62
- Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze [nr] 3 Spotkania polsko-ukraińskie. Studia Ucrainica 1996. s. 245–254
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 109. s. 14
- Słownik biograficzny techników polskich. T. 18. Warszawa 2007. S. 52–54, portr.
- Wielka księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 84