Zdzisław Zembura: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1921?–2004
| birth_date = 1921?
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date = 2004
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  

Wersja z 15:55, 8 sty 2014

Zdzisław Zembura
Nazwisko Zembura
Imię / imiona Zdzisław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 1921?
Data śmierci 2004
Dyscyplina/specjalności nauki chemiczne; elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych



Odznaczenia i nagrody Dyplom uznania za współpracę nadany przez CRZZ.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metali Nieżelaznych19621966
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19661969

Prof. zw. dr hab. Zdzisław Zembura (1921?–2004)

Specjalność: nauki chemiczne; elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych

Profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, współtwórca Wydziału Metali Nieżelaznych, prodziekan Wydziału (1962–1966) i jego dziekan (1966–1969), kierownik Zakładu Elektrochemii w Katedrze Chemii Fizycznej Metali Nieżelaznych, profesor w Zakładzie Chemii Fizycznej i Elektrochemii. Zastępca dyrektora Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych (1969–1974), kierownik Zakładu Hydrometalurgii (1980–1991). Członek Senatu AGH i Konwentu Seniorów AGH. W 1991 roku odszedł na emeryturę.

Wybitny uczony w dziedzinie elektrochemii i korozji, twórca szkoły naukowej uwzględniającej rolę transportu w pocesach elektrodowych i korozyjnych; opiekun i wychowawca wielu pokoleń elektrochemików polskich. Żołnierz Armii Krajowej.

Brał udział w konferencjach naukowych, podczas których wygłaszał referaty, m.in w Trzecim Międzynarodowym Zjeździe Korozyjnym w Moskwie (1965), Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Białymstoku (1966).

Był członkiem Komitetu Doradczego Fundacji Kościuszkowskiej, działaczem NSZZ „Solidarność”. Biorąc udział pracach Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie dał się poznać jako autorytet naukowy i człowiek o wybitnej osobowości, wyróżniający się celnością i wnikliwością w formułowaniu swych opinii oraz śmiałością i otwartością odrzucającą środowiskowe lub polityczne koniunkturalizmy.

Zmarł 13 grudnia 2004 roku w wieku 83 lat. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Źródło:

  • Dziennik Polski 2004 nr 294 (16 XII 2004). s. 20 [nekrologi]
  • Dziennik Polski 2004 nr 296 (18 XII 2004). s. 13 [nekrolog]
  • Wydział Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : 40 lat działalności. Kraków 2002. S. 15–16, 19–20, 52–53
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1164
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997. S. 197, portr.
  • Gazeta Wyborcza 2004 nr 298 (21 XII 2004) [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków. s. 7 [nekrolog]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 376, 377, 378, 556
  • Pracownicy PK. Nagroda imienia Michała Śmiałowskiegodla młodych autorów za prace z dziedziny nauki o materiałach. [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http://riad.usk.pk.edu.pl/ naszapol/archiwum/NR26/TEXT/12_12.htm [21.12.2004]
  • Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http//biuletyn.agh.edu.pl/archiwum_bip/_2001/_90/07_90.html [21.12.2004]