Jerzy Buzek

Jerzy Buzek
Nazwisko	Buzek
Imię / imiona	Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	3 lipca 1940
Dyscyplina/specjalności	inżynieria chemiczna, ochrona środowiska, procesy chemiczne w inżynierii ochrony środowiska, wymiana masy
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2010
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie technologii chemicznej, propagowanie proekologicznych rozwiązań w energetyce oraz promowanie rozwoju nauki w swojej działalności społeczno-politycznej

Prof. dr hab. inż. Jerzy Buzek (1940-)

Premier RP 1997–2001 ; Przewodniczący Parlamentu Europejskiego 2009-2012

Dyscyplina/specjalności: inżynieria chemiczna, ochrona środowiska, procesy chemiczne w inżynierii ochrony środowiska, wymiana masy

Nota biograficzna

Urodził się 3 lipca 1940 roku w Śmiłowicach na Śląsku Cieszyńskim.

Matka była nauczycielką, a ojciec inżynierem elektrykiem. Po wojnie i przyłączeniu Zaolzia do Czechosłowacji, rodzina Buzków przeniosła się do Chorzowa, gdzie Jerzy Buzek uczył się w Szkole Podstawowej nr 24, a następnie w latach 1953–1957 w Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego. W latach 1957–1963 studiował na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Politechniki Śląskiej.

W 1963 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera mechanika-energetyka. Następnie rozpoczął pracę w Instytucie Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk. W 1969 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. W 1979 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1997 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

W roku 1971 odbył staż naukowy na Uniwersytecie w Cambridge. W swojej pracy zajmował się zagadnieniami związanymi z teorią i zastosowaniami inżynierii procesowej. Publikował prace z dziedziny wymiany masy i ciepła, oczyszczania gazów odlotowych z instalacji przemysłowych w szczególności odsiarczania spalin, optymalizacji ekonomicznej instalacji przemysłu chemicznego. Wyniki prac nad odsiarczaniem zaowocowały wdrożeniem kilku instalacji przemysłowych w elektrowniach, ciepłowniach i rafineriach.

We wrześniu 1980 roku rozpoczął działalność w NSZZ „Solidarność”. Działał w podziemnych regionalnych i krajowych władzach „Solidarności”. W 1989 roku powrócił do pracy naukowej Współzałożyciel Polsko-Niemieckiej Sieci Naukowej INCREASE.

W 1997 roku został posłem na Sejm, a w 1999 roku przewodniczącym AWS. W latach 1997–2001 był premierem RP. W 1998 roku wraz z żoną Ludgardą Buzek założył „Fundację na Rzecz Rodziny”, a z Janem Nowakiem-Jeziorańskim założył Fundację Pro Publico Bono.

Założyciel Polonijnej Szkoły Dyplomacji w Akademii Polonijnej w Częstochowie. W latach 2002–2004 piastował funkcję Prorektora ds. Nauki tej uczelni.

W 2004 roku został wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego. Działał w Komisjach Parlamentu Europejskiego: Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Ochrony Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, a także w Delegacji do spraw stosunków z państwami Azji Południowo-Wschodniej i Stowarzyszeniu Państw Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) oraz Delegacji do Komisji współpracy parlamentarnej UE-Ukraina. Był oficjalnym obserwatorem Parlamentu Europejskiego w trzech turach wyborów prezydenckich na Ukrainie. W roku 2006 został wybrany Eurodeputowanym Roku. Sprawozdawca VII Ramowego Programu Badań Rozwoju Technologicznego i Demonstracji Unii Europejskiej na lata 2007–2013. Zainicjował i prowadził ogólnoeuropejską akcję na rzecz zwiększenia finansowania badań przez Unię Europejską. Był inicjatorem powstania Śląskiego Innowacyjnego Klastra Czystych Technologii Węglowych. W latach 2009-2012 był przewodniczącym Parlamentu Europejskiego.

Autor kilkudziesięciu artykułów publikowanych głównie w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, licznych referatów opublikowanych na konferencjach naukowych oraz ponad 100 niepublikowanych prac. Jest autorem patentów i promotorem kilku zakończonych przewodów doktorskich.

Członek i Sekretarz Naukowy Komitetu Naukowego Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN oraz Rady Redakcyjnej czasopisma naukowego: „Inżynieria Chemiczna i Procesowa”. Był przedstawicielem Polski w Międzynarodowej Agencji Energii.

Doktor Honoris Causa uniwersytetów w Dortmundzie, Seulu, Isparcie, Uniwersytetu Śląskiego oraz Politechniki Opolskiej, Politechniki Śląskiej, Politechniki Łódzkiej, Politechniki Świętokrzyskiej.

Odznaczenia i nagrody

Medal Politechniki Śląskiej, Śląska Nagroda Jakości w kategorii Nauka, statuetka „Biały Węgiel” przyznana przez Politechnikę Wrocławską i inne

Źródła do biogramu

Książki

• Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4A : Ludzie nauki A-O. [Warszawa] : Ośrodek Przetwarzania Informacji cop. 2006. s. 102
• Prof. dr hab. inż. Jerzy Buzek, dr h.c. Doktor honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej / oprac. Stanisław Adamczak. Kielce : Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej cop. 2012, 40 s., il., portr.
• Profesor Jerzy Buzek Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : Kraków, 24 września 2010. Kraków : Biuro Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej [2010], 37, [3] s.

Artykuły

• Handke M.: Profesor Jerzy Buzek Doktorem Honoris Causa AGH. Biuletyn AGH 2010, nr 34, s. 6-8, [48], [foto]

Inne

• [Jerzy Buzek : biogram] 1 s., portr.

stan na dzień 02.03.2018