Roman Kazimierz Pampuch: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 12: Linia 12:
|dhc_year=1999
|dhc_year=1999
|dhc_reason=za wybitny wkład w rozwój nauki o materiałach i inżynierii materiałów ceramicznych, stworzenie znanej w świecie polskiej szkoły ceramiki specjalnej oraz za szczególne zasługi w nauczaniu i rozpowszechnianiu wiedzy w tej dziedzinie
|dhc_reason=za wybitny wkład w rozwój nauki o materiałach i inżynierii materiałów ceramicznych, stworzenie znanej w świecie polskiej szkoły ceramiki specjalnej oraz za szczególne zasługi w nauczaniu i rozpowszechnianiu wiedzy w tej dziedzinie
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
|name=Roman Pampuch
|name=Roman Pampuch
|image_size=10709
|image_size=10709

Wersja z 13:15, 6 wrz 2018

Roman Kazimierz Pampuch
Roman Pampuch.jpg
Nazwisko Pampuch
Imię / imiona Roman Kazimierz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 4 marca 1927
Miejsce urodzenia Bydgoszcz
Data śmierci 13 lutego 2017
Dyscyplina/specjalności ceramika, chemia, nauka o materiałach, inżynieria materiałowa
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1969–1972)


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1999
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitny wkład w rozwój nauki o materiałach i inżynierii materiałów ceramicznych, stworzenie znanej w świecie polskiej szkoły ceramiki specjalnej oraz za szczególne zasługi w nauczaniu i rozpowszechnianiu wiedzy w tej dziedzinie
Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Ceramiczny19641967
DziekanWydział Ceramiczny19671971


Prof. zw. dr hab. inż. Roman Kazimierz Pampuch (1927-2017)

Dyscyplina/specjalności: ceramika, chemia, nauka o materiałach, inżynieria materiałowa

Nota biograficzna

Urodził się 4 marca 1927 roku w Bydgoszczy. Zmarł 13 lutego 2017 roku. Pochowany na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie.

Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Śląskiej w latach 1945-1948. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej w 1954 roku, habilitował się na Wydziale Metalurgii AGH w 1963 roku. W 1969 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 roku tytuł profesora zwyczajnego.

Twórca Katedry Ceramiki Specjalnej oraz szkoły „nauki o materiałach” na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH rozpropagowanej jego podręcznikami i wykładami w Europie, Japonii i USA.

Przebieg pracy zawodowej: Główny Instytut Górnictwa: organizator i kierownik pracowni fizykochemicznej Zakładu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu 1948-1955; Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach: organizator i kierownik Zakładu Fizykochemicznego 1955-1961; AGH: kierownik pracowni Fizykochemii Krzemianów Katedry Chemii Krzemianów 1962-1967, kierownik Katedry Nauki o Materiałach/Katedry Ceramiki Specjalnej 1967-, prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1964-1968, dziekan 1969-1972. Dyrektor Instytutu Ceramiki Specjalnej i Ogniotrwałej 1969-1973, dyrektor naukowy Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH.

Wykładowca Uniwersytetu Katolickiego w Leuven (Louvain), uniwersytetów w Madrycie, Carl-Marx-Stadt, Limoges, Clausthal.

Badania: fizykochemia węgla i procesów karbonizacji związków organicznych, mechanizm częściowego uwodornienia węgla, podstawy technologii otrzymywania włókien węglowych dla techniki i medycyny; krystalochemia krzemianów i przemian fazowych w krzemianach, szczególnie procesów rozkładu termicznego, określenie natury amorficznych faz przejściowych w procesach rozkładu glinokrzemianów oraz mechanizmu topotaktycznych reakcji rozkładu wodorotlenków; zjawiska spiekania nieorganicznych ciał stałych, sformułowanie mechanizmu przegrupowania ziarn, określenie roli wewnętrznych naprężeń w toku spiekania w zjawiskach zagęszczania i rozrostu ziarn; mechanizm samorozwijających się reakcji wysokotemperaturowych (spalanie w fazie stałej, SHS), ich zastosowanie do syntezy związków wysokotemperaturowych, sprecyzowanie specyficznego mechanizmu „wędrującej strefy reakcyjnej” w SHS, nowe kierunki kształtowania unikalnej mikrostruktury materiałów ceramicznych drogą wykorzystania SHS.

Autor bardzo wielu prac oryginalnych i artykułów w zagranicznej i krajowej prasie, autor i współautor książek z zakresu ceramiki i chemii. Autor kilkudziesięciu patentów. Promotor wielu prac doktorskich.

Członek wielu rad naukowych, komitetów i instytutów badawczych, między innymi członek Prezydium Międzynarodowej Akademii Ceramiki, członek korespondent PAN od 1983 roku, członek rzeczywisty PAN od 1993 roku, członek czynny PAU od 1993 roku. Współzałożyciel Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego. Redaktor czasopism fachowych polskich i zagranicznych. Doktor honoris causa AGH 1999.

W 2015 roku, jako pierwszy, otrzymał nagrodę im. prof. Antoniego Hoborskiego - Diamentową Kulę - w zakresie nauk chemicznych.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagrody: Stołecznego Miasta Krakowa, Prezesa Rady Ministrów RP, Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego im. Leo Stuijtsa, Ministerstwa Edukacji Narodowej (I, II, III stopnia), Ministerstwa Zdrowia i inne

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/pampuch-roman-02342

Źródła do biogramu

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki [AGH] : 1949-1999. Kraków 1999, s. 10, 107-108, [foto]
  • Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Ed. 1. Red. zespół L. Becela [et al.]. Warszawa 1984, s. 714-715
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 2. Red. zespół L. Becela [et al.]. Warszawa 1989, s. 972
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 3. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Warszawa 1993, s. 531–532
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 266, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 419-420

Artykuły

  • Bąk B.: Nagroda Stołecznego Miasta Krakowa dla Profesora Romana Pampucha. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2006, nr 159, s. 11, [foto]
  • Dziennik Polski 2017, nr 38 (15 II 2017), s. A11 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2017, nr 41 (18-19 II 2017), s. A9 [nekr.]
  • Grobaczyk A.: Nagroda im. A. Hoborskiego dla Profesora Romana Pampucha. Biuletyn AGH 2015, nr 96, s. 19-21, [foto]
  • Haberko K.: Nagroda im. A. L. Stuijtsa dla prof. dr hab. inż. Romana Pampucha. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997, nr 44/45, s. 43, [foto]
  • Lis J.: In Memoriam. Prof. dr hab. inż. Roman Pampuch Doctor Honoris Causa 4 March 1932 - 13 February 2017. Archives of Metallurgy and Materials [wyd. PAN] 2017, vol. 62, iss. 2A, s. 457-458, [foto]
  • Lis J.: Laudacja z okazji otrzymania Nagrody Imienia prof. Antoniego Marii Hoborskiego przez prof. Romana Pampucha. Biuletyn AGH 2015, nr 96, s. 19-21, [foto]
  • Profesor Roman Pampuch. Życie i Dzieło. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1999, nr 73, s. 29-30, [IV], [foto]
  • Profesorowie AGH w Komisji Nauk Technicznych PAU. Biuletyn AGH 2012, nr 50, s. 14
  • [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 29.09.1999], s. 1, 5, 15
  • Stoch L.: Profesor Roman Pampuch życie i dzieło. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1999, nr 73, s. 29–[31], [foto]
  • Wrzeszcz A.: Dni Hoborskiego. Biuletyn AGH 2016, nr 108, s. 20-23

Inne