Janusz Kotlarczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Janusz Kotlarczyk
Nazwisko	Kotlarczyk
Imię / imiona	Janusz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	20 czerwca 1931
Miejsce urodzenia	Wadowice
Data śmierci	1 października 2017
Dyscyplina/specjalności	górnictwo i geologia inżynierska, stratygrafia, geologia złożowa, geologia matematyczna, geoinformatyka
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wersja z 10:16, 23 lip 2018

biogram będzie uzupełniony

Prof. zw. dr hab. inż. Janusz Kotlarczyk (1931-2017)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, stratygrafia, geologia złożowa, geologia matematyczna, geoinformatyka

Nota biograficzna

Urodził się 20 czerwca 1931 roku w Wadowicach, zmarł 1 października 2017 roku. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wadowicach.

W 1955 roku ukończył studia Akademii Górniczo-Hutniczej i w 1953 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Kartowania Geologicznego Katedry Geologii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH, kierowanej przez Walerego Goetla. W 1963 roku uzyskał na AGH stopień doktora, w 1977 roku doktora habilitowanego, a tytuł profesora w 1980 roku. Od 2002 roku na emeryturze.

Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się na Karpatach. Był odkrywcą karpackich dolomitów (doprowadził do ich eksploatacji i wykorzystania) i współodkrywcą najbogatszej w Polsce ichtiofauny z serii menilitowo-krośnieńskiej. Autor syntezy litostratygrafii płaszczowiny skolskiej i oryginalnej hipotezy rozwoju tektogenu karpackiego. Opracował nowe podstawy strategii rozpoznawania złóż miedzi, cynku i ołowiu, ropy, gazu oraz koncepcję projektu Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego. Zajmował się wdrażaniem metod matematycznych i informatyki w geologii, stworzył pierwszą w Polsce szkołę geologii matematycznej. Był współtwórcą nowej specjalności Geoinformatyka, Sekcji Geologii Matematycznej Polskiego Towarzystwa Geologicznego oraz Komisji Geoinformatyki przy Wydziale Przyrodniczym PAU oraz czasopisma „Geoinformatica Polonica”. Ponadto odkrył i opracował 4 grodziska i 5 osad wczesnośredniowiecznych, wykrył solarne orientacje w wielu starożytnych obiektach kultowych.

W latach 1969-1974 był dyrektorem Instytutu Geologii Regionalnej i Złóż Węgli AGH, w latach 1969-1999 kierownikiem Zakładu Geologii Ogólnej i Matematycznej AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia z geologii ogólnej, historycznej i morskiej geologii złożowej.

Promotor 8 doktorów, opiekun 4 habilitantów.

Autor około 200 publikacji z zakresu nauk geologicznych, humanistycznych, archeologii, historii, religioznawstwa i archeoastronomii oraz 3 patentów.

Był członkiem PAN i PAU, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego, Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu, International Association for Mathematical Geosciences (IAMG), European Society for Astronomy in Culture (SEAC).

Odznaczenia i nagrody

Medal Srebrny Hornicka Pribram, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981), Zasłużony dla województwa rzeszowskiego (1972), Medal „Za zasługi dla województwa przemyskiego” (1979), Zasłużony dla Polskiej Geologii (1980, 1993), Generalny Dyrektor Górniczy III st. (1996)

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/kotlarczyk-janusz-02103

Źródła do biogramu

Książki

[Skład Osobowy AGH... 1953/54]. Kraków 1954, s. 65
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 167, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2017, nr 233 (6 X 2017), s. A16 [nekr.]
Słomka T.: Jubileusz 50-lecia pracy naukowej profesora Janusza Kotlarczyka. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 96, s. 15

@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 Urodził się 20 czerwca 1931 roku w Wadowicach, zmarł 1 października 2017 roku. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wadowicach.
-W 1955 roku ukończył studia na [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym]] Akademii Górniczo-Hutniczej, na którym w 1953 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Kartowania Geologicznego Katedry Geologii, kierowanej przez Walerego Goetla. W 1963 roku uzyskał na AGH stopień doktora, w 1977 roku doktora habilitowanego, a tytuł profesora w 1980 roku. Od 2002 roku na emeryturze.
+W 1955 roku ukończył studia Akademii Górniczo-Hutniczej i w 1953 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Kartowania Geologicznego Katedry Geologii [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH, kierowanej przez Walerego Goetla. W 1963 roku uzyskał na AGH stopień doktora, w 1977 roku doktora habilitowanego, a tytuł profesora w 1980 roku. Od 2002 roku na emeryturze.
 Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się na Karpatach. Był odkrywcą karpackich dolomitów (doprowadził do ich eksploatacji i wykorzystania) i współodkrywcą najbogatszej w Polsce ichtiofauny z serii menilitowo-krośnieńskiej. Autor syntezy litostratygrafii płaszczowiny skolskiej i oryginalnej hipotezy rozwoju tektogenu karpackiego. Opracował nowe podstawy strategii rozpoznawania złóż miedzi, cynku i ołowiu, ropy, gazu oraz koncepcję projektu Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego. Zajmował się wdrażaniem metod matematycznych i informatyki w geologii, stworzył pierwszą w Polsce szkołę geologii matematycznej. Był współtwórcą nowej specjalności Geoinformatyka, Sekcji Geologii Matematycznej Polskiego Towarzystwa Geologicznego oraz Komisji Geoinformatyki przy Wydziale Przyrodniczym PAU oraz czasopisma „Geoinformatica Polonica”.