Jerzy Maria Wiktor Mischke

Jerzy Maria Wiktor Mischke
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Mischke
Imię / imiona	Jerzy Maria Wiktor
Tytuły / stanowiska	Prof. AGH dr hab. inż.
Data urodzenia	26 lutego 1933
Miejsce urodzenia	Kraków
Dyscyplina/specjalności	budowa i eksploatacja maszyn, maszyny, dynamika maszyn walcowniczych, technologia walcowania, organizacja edukacji, e-edukacja
Pełnione funkcje	Dyrektor Ośrodka Edukacji Niestacjonarnej AGH (1996-2005)
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
Funkcje Gdzie od do Dyrektor Centrum Kształcenia Ustawicznego 1996 1997 Dyrektor Ośrodek Edukacji Niestacjonarnej 1997 2002

Prof. AGH dr hab. inż. Jerzy Maria Wiktor Mischke (1933-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, maszyny, dynamika maszyn walcowniczych, technologia walcowania, organizacja edukacji, e-edukacja

Nota biograficzna

Urodził się 26 lutego 1933 roku w Krakowie.

Lata II wojny światowej spędził kolejno w Przemyślu, Brodach, Lwowie oraz Krośnie nad Wisłokiem. Maturę zdał w 1951 roku w I Gimnazjum i Liceum św. Anny im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej, który ukończył w 1956 roku. Od stycznia 1955 roku do kwietnia 1957 roku pracował na stanowisku zastępcy asystenta w Katedrze Mechaniki Technicznej Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH.

Pracując w AGH, w grudniu 1956 roku podjął pracę w Bazie Sprzętowo-Remontowej Krakowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego jako technolog naprawy ciężkich maszyn budowlanych, a potem został tam głównym technologiem. Dwa lata później przeniosł się do Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Doświadczalnego Robotów Przemysłowych „Techna-Robot” na stanowisko konstruktora narzędzi do obróbki plastycznej i obróbki skrawaniem. Od września 1959 roku do grudnia 1963 roku pracował w Hucie im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland) początkowo jako inspektor nadzoru montażu urządzeń Walcowni Kęsów, a od października 1959 roku jako kierownik działu nadzoru budowy i modernizacji wszystkich 7 walcowni Huty.

1 października 1963 roku wrócił do AGH i jako asystent naukowo-techniczny pracował w Zakładzie Urządzeń Walcowni Katedry Maszyn Hutniczych Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych. Następnie pracował kolejno jako asystent techniczny, starszy asystent (w 1969 roku uzyskał stopień naukowy doktora), adiunkt (w 1976 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego), docent, a na koniec profesor AGH.

W latach 1988 - 1999 kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń do Przeróbki Plastycznej Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska.

W 1996 roku założył Ośrodek Edukacji Niestacjonarnej AGH, stając się jego pierwszym dyrektorem do 2005 roku.

Profesor powiedział, "że, nie jest też wykluczone, że do decyzji o powrocie przyczyniły się związki z AGH mojego Ojca górnika – naftowca, studenta Akademii Górniczej z lat 1918–1927, a po II wojnie aktywnego członka Stowarzyszenia Wychowanków, którego nazwisko figuruje na pamiątkowej tablicy w holu głównego budynku Akademii".

W 1969 roku jako nieprawomyślny obywatel PRL „zaliczył” 3 lata wojska. Odkomenderowany do Studium Wojskowego AGH służył jako instruktor strzelania z dział, jednocześnie pracując w macierzystej Katedrze.

W 1980 roku pół roku spędził jako „reserch fellow” w Sunderland Polytechnic w Wielkiej Brytanii.

Nie przerywając pracy w AGH, w latach 1992–1994 pracowałem jednocześnie jako wiceprezes firmy UNAR Sp. z o.o. zajmującej się produkcją przyrządów do przeróbki plastycznej na rynek niemiecki.

Autor około 120 różnego rodzaju publikacji, referatów, projektów i ekspertyz oraz ponad 30 patentów.

w 2005 roku przeszedł na emeryturę.

Był też członkiem szeregu towarzystw polskich i zagranicznych, m.in. Komitetu Prezydium PAN „Polska w Zjednoczonej Europie”, w latach 1978-1982 sekretarz Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Metalurgii PAN, European Association for International Education, członkiem-założycielem Stowarzyszenia e-Learningu Akademickiego. Z ramienia Komitetu Badań Naukowych jako przedstawiciel Polski brał udział w working group „Strengthening the ERA in IST Domains” (EC, Digital Economy and Skills), negocjacjach udziału RP w unijnym programie „e-Content”, The Pan European Regional Ministerial Conference oraz European Ministerial Conference „Information Society Conecting Europe”.

Wykorzystaniu technologii w kształceniu akademickiemu oraz badaniu jego efektywności poświęca ostatnie lata.

Jako konsultant współpracował m.in. z Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Warszawskim, Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie, Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu, Uniwersytetem Łódzkim, Uniwersytetem Gdańskim, Politechniką Częstochowską i Poznańską, Wyższą Szkołą Humanistyczno-Ekonomiczną w Łodzi (obecnie Akademią Humanistyczno-Ekonomiczną), Wyższą Szkołą Gospodarki w Bydgoszczy, Wyższą Szkołą Biznesu w Dąbrowie Górniczej, Centralnym Ośrodkiem Szkolenia Służby Więziennej, Kuratorium Oświaty w Krakowie.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/mischke-jerzy-02697

Źródła do biogramu

Książki

• [Skład Osobowy AGH … 1955/56]. Kraków 1956, s. 230
• [Skład Osobowy AGH … 1956/57]. Kraków 1957, s. 214
• [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 144
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 234

Inne

• * Wspomnienia Profesorów AGH – Prof. dr hab. Jerzy Mischke [online] [przeglądany 11.12.2018] Dostępny w: https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-dr-hab-inz-jerzy-maria-mischke/

stan na dzień 11.12.2018