Stanisław Dawidowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
|name=Stanisław Dawidowicz | |name=Stanisław Dawidowicz | ||
|image_size=12077 | |image_size=12077 | ||
}} | }}{{Funkcja | ||
{{Funkcja | |||
|Stanowisko=Prodziekan | |Stanowisko=Prodziekan | ||
|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy | |Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy | ||
|Rok_od=1972 | |Rok_od=1972 | ||
|Rok_do=1974 | |Rok_do=1974 | ||
}} | }}{{Funkcja | ||
{{Funkcja | |||
|Stanowisko=Prodziekan | |Stanowisko=Prodziekan | ||
|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy | |Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy | ||
|Rok_od=1981 | |Rok_od=1981 | ||
|Rok_do=1983 | |Rok_do=1983 | ||
}} | }}{{Funkcja | ||
{{Funkcja | |||
|Stanowisko=Prodziekan | |Stanowisko=Prodziekan | ||
|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy | |Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy |
Wersja z 07:30, 17 wrz 2019
Stanisław Dawidowicz | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Dawidowicz | ||||||||||||||||
Imię / imiona | Stanisław | ||||||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. | ||||||||||||||||
Data urodzenia | 29 stycznia 1917 | ||||||||||||||||
Miejsce urodzenia | Borysław | ||||||||||||||||
Data śmierci | 7 marca 1993 | ||||||||||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne | ||||||||||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH (1972–1974, 1974-1977, 1981–1983) | ||||||||||||||||
Wydział | Wydział Wiertniczo-Naftowy
| ||||||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||||||||||||||||
|
Prof. dr inż. Stanisław Dawidowicz (1917–1993)
Dyscyplina/specjalności: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
Nota biograficzna
Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.
Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.
Po przyjeździe do Krakowa zimą 1945 roku kontynuował studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej, gdzie w 1946 roku uzyskał dyplom mechanika ze specjalnością cieplno-energetyczną. Jako wolontariusz-asystent rozpoczął pracę w AGH w roku 1945. W 1954 roku zakończył pracę jako adiunkt i przeniósł się na Politechnikę Częstochowską. W 1961 roku obronił pracę doktorską na Politechnice Śląskiej. Od roku 1961 pełnił obowiązki kierownika Katedry Termodynamiki. W styczniu 1966 roku został powołany na stanowisko docenta Politechniki Częstochowskiej jako kierownik katedry.
Od roku 1970 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Instytucie Wiertniczo-Naftowym, najpierw w Zakładzie Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych — później w Zakładzie Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym.
Wielokrotnie był powoływany do władz Wydziału Wiertniczo-Naftowego jako prodziekan (1972–1977, 1981–1983) i Instytutu Wiertniczo-Naftowego (wicedyrektor 1981–1983). W latach 1985–1987 pełnił funkcję kierownika Zakładu Przepływów w Złożach i Termodynamiki.
Przez długi okres czasu był członkiem Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku i członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN.
Przez cały okres pracy w szkolnictwie wyższym utrzymywał żywy kontakt z przemysłem. W latach 1954–1979 współpracował z ZPP „Polcargo” wykonując ponad 1000 ekspertyz aparatury mierniczej. Współautor 2 patentów, ponad 20 opracowań dla przemysłu. Wypromował 7. doktorów. Łącznie opublikował ponad 30 artykułów.
Utrzymywał kontakty zagraniczne z ośrodkami w Budapeszcie, Freibergu i Lwowie.
Prawie trzydzieści lat spędził w laboratorium i przywiązywał dużą wagę do prowadzenia badań laboratoryjnych. Był wspaniałym dydaktykiem i wykładowcą, humanistą o szerokich zainteresowaniach, głównie historyczno-numizmatycznych.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Armii Krajowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Wojska
Źródła do biogramu
Książki
- 40th anniversary 1967-2007. Drilling, Oil and Gas Faculty AGH University of Science and Technology in Cracow. Kraków 2007, s. 32, 196, [foto]
- Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. K. Matl, K. Norwicz. Kraków 1993, s. 135-136
- Jubileusz XXX-lecia 1967-1997. [Wydział Wiertnictwa Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie]. Kraków 1997, s. [20]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 66, [foto]
Artykuły
- Biuletyn Rektora [AGH] 1993, nr 7, s. 12
- Gonet A., Rychlicki S., Siemek J.: Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu w 90-lecie Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wiertnictwo, Nafta, Gaz [Wyd. AGH] 2009, T. 26, z. 1-2, s. 41-54