Antoni Józef Konstanty Meyer: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Antoni Meyer
| image = meyera.jpg
| family-name = Meyer
| given-name = Antoni
| additional-name =
| honorific-prefix = Z-ca Profe...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 54: | Linia 54: | ||
Od 1928 r. prowadził wykłady zlecone z prawa górniczego, prawoznawstwa ogólnego i prawa fabrycznego na Akademii. W 1932 r. objął stanowisko zastępcy profesora i Kierownika Katedry Prawoznawstwa. W 1939 r. wraz z innymi profesorami aresztowany i wywieziony do obozu koncetracyjnego w Sachsenhausen, gdzie zmarł. | Od 1928 r. prowadził wykłady zlecone z prawa górniczego, prawoznawstwa ogólnego i prawa fabrycznego na Akademii. W 1932 r. objął stanowisko zastępcy profesora i Kierownika Katedry Prawoznawstwa. W 1939 r. wraz z innymi profesorami aresztowany i wywieziony do obozu koncetracyjnego w Sachsenhausen, gdzie zmarł. | ||
Źródło: | |||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). s. 145-146 | |||
{{DEFAULTSORT:Meyer, Antoni }} | {{DEFAULTSORT:Meyer, Antoni }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] |
Wersja z 23:30, 10 gru 2013
Antoni Józef Konstanty Meyer | |
---|---|
Nazwisko | Meyer |
Imię / imiona | Antoni |
Tytuły / stanowiska | Z-ca Profesora dr inż. |
Data urodzenia | 1870 |
Data śmierci | 1939 |
Dyscyplina/specjalności | prawo górnicze
|
Z-ca Profesora dr inż. Antoni Meyer (1870-1939)
Specjalność: prawo górnicze
Urodził się w Husiatynie. Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz na Wydz. Prawa i Administracji UJ. W 1896 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, a w 1897 r. stopień doktora praw.
Od 1928 r. prowadził wykłady zlecone z prawa górniczego, prawoznawstwa ogólnego i prawa fabrycznego na Akademii. W 1932 r. objął stanowisko zastępcy profesora i Kierownika Katedry Prawoznawstwa. W 1939 r. wraz z innymi profesorami aresztowany i wywieziony do obozu koncetracyjnego w Sachsenhausen, gdzie zmarł.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). s. 145-146