Aleksander Lisowski

Aleksander Lisowski
Plik:Lisow.jpg
Nazwisko	Lisowski
Imię / imiona	Aleksander
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	1919
Data śmierci	1976
Dyscyplina/specjalności	wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji
Pełnione funkcje	kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów

Prof. zw. dr inż. Aleksander Lisowski (1919–1976)

Specjalność: wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji

Aleksander Lisowski urodził się 6 marca 1919 r. w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja). Od 1920 roku mieszkał wraz z rodzicami w Puławach. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej, a następnie do państwowego gimnazjum. W 1936 roku otrzymał świadectwo dojrzałości.

Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach.

Po uruchomieniu filli Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 roku uzyskując dyplom inżyniera budownictwa.

W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON.

We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.

W 1951 roku obronił pracę doktorską nt. „Wyboczenie kopuł obrotowych na tle wyboczenia płyt kolistych”.

We wrześniu 1952 roku rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej jako zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów. W 1954 roku uzyskał stopień i stanowisko docenta, następnie 15 grudnia 1957 roku tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 roku.

Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 roku, Profesor Aleksander Lisowski rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Matematyki. W 1963 roku otrzymał tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego.

Bardzo aktywna działalność naukowa Profesora obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa.

W końcu lat 50-tych Profesor Aleksander Lisowski zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu, czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.

Dorobek naukowy Profesora Aleksandra Lisowskiego wynosi około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych.

Wydał szereg prac naukowych dotyczących podstaw programowania na maszyny matematyczne.

Profesor Lisowski był nie tylko wielkim uczonym, który wniósł trwały wkład w naukę, ale także wybitnym pedagogiem i przyjacielem młodzieży akademickiej.

Profesor oddawał się również swojej dodatkowej pasji, którą była rzeźba w drewnie. Miał kilka wystaw.

We wrześniu 1973 roku wyjechał z Krakowa do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Pracował tam aż do śmierci. Profesor Aleksander Lisowski zmarł 25 czerwca 1976 roku w Warszawie.

Źródło:

• Mechanika. Kwartalnik AGH 2002 T. 21, z. 1. s. 9–11