Marian Franciszek Warszyński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = budowa i eksploatacja maszyn (konstrukcja i niezawodność maszyn) | | fields = budowa i eksploatacja maszyn (konstrukcja i niezawodność maszyn) | ||
| function = Dyrektor Intytutu Podstaw Budowy Maszyn w latach 1969–1971 | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:17, 15 sty 2014
| Marian Franciszek Warszyński | |
|---|---|
| Nazwisko | Warszyński |
| Imię / imiona | Marian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż., em. |
| Data urodzenia | 1925
|
| Dyscyplina/specjalności | budowa i eksploatacja maszyn (konstrukcja i niezawodność maszyn) |
| Pełnione funkcje | Dyrektor Intytutu Podstaw Budowy Maszyn w latach 1969–1971
|
| Odznaczenia i nagrody | Ministra Szkolnictwa Wyższego (1963, 1967, 1969, 1981, 1985, 1989, 1992); Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Złota Odznaka „Za zasługi dla m. Krakowa”. |
Prof. dr hab. inż., em. Marian Franciszek Warszyński (1925–)
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn (konstrukcja i niezawodność maszyn)
Urodził się 18 lutego 1925 roku w Starachowicach. Absolwent AGH 1951, doktor 1962, doktor habilitowany 1968, profesor 1991.
Przebieg pracy zawodowej na AGH: kierownik Katedry Podstaw Konstrukcji Maszyn 1968–1969, dyrektor Instytutu Podstaw Budowy Maszyn 1969–1971, zastępca dyrektora Instytutu Podstaw Budowy Maszyn ds. naukowych 1971–1975 i ds. dydaktycznych 1975–1991, kierownik Zakładu Podstaw Konstrukcji i Badania Maszyn 1969–1994.
Staże: Uniwerystet Techniczny w Budapeszcie, Węgry (1969), Uniwersytet Techniczny w Miszkolcu, Węgry (1971), Instytut Techn. w Leningradzie, ZSRR (1974), Uniwersytet Techniczny w Clausthal, RFN, (1988).
Członek Zespołu Eksploatacji Maszyn PAN 1986–, komitetu naukowego Sympozjonów Podstaw Konstrukcji Maszyn, komitetu naukowego Konferencji „Metody i środki projektowania wspomaganego komputerowo”, Komitetu Redakcyjnego przy PWN 1986–, KBN 1995–, Zespołu Dydaktyczno-Naukowego przy MNSWiT 1986–1989.
Badania: wytrzymałość zmęczeniowa elementów maszyn w powiązaniu z zagadnieniami niezawodności oraz problemy tarcia i zużycia, probabilistyka, współczynnik bezpieczeństwa.
Działalność pozanaukowa: prace społeczne w organizacjach studenckich (ZAMP, ZSP), w ZNP (przewodniczący Rady Wydziałowej).
Autor około 130 prac, w tym 12 prac oryginalnych, 3 książek, 26 ekspertyz, 60 opracowań dla przemysłu oraz około 100 referatów na konferencjach krajowych i zagranicznych. Autor wielu patentów patentów. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 591–592
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1075
- Wielka księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 387, portr.