Zbigniew Wąsowicz

Zbigniew Wąsowicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Wąsowicz
Imię / imiona	Zbigniew
Data urodzenia	19 lipca 1919
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	2 marca 1983
Miejsce śmierci	Kraków

Zbigniew Wąsowicz

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

Urodził się 19 lipca 1919 roku w Krakowie. Zmarł 2 marca 1983 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Przemyślu dalszą naukę kontynuował w IV Państwowym Gimnazjum typu humanistycznego w Krakowie, gdzie w 1938 roku zdał egzamin maturalny.

W latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w 1940 roku. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie i w Przemyślu.

Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.

Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu podjął pracę w 1949 roku w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie w charakterze wykładowcy kontraktowego.

W 1949 roku został zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Górniczych Wydziału Elektromechanicznego AGH, a w 1951 roku został starszym asystentem w Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Górniczych. W październiku 1954 roku zatrudniony na stanowisku adiunkta w Katedrze i Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Hutniczych Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa.

Ponadto w latach 1953-59 pracował dodatkowo jako projektant w Pracowni Elektrycznej “Miastoprojektu Kraków".

Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1964, a za swoją działalność naukową i dydaktyczną kilkakrotnie otrzymywał nagrody Rektora AGH. Kontynuując badania dotyczące metod syntezy transformatorowych magnetycznych elementów logicznych, a także układów przełączających i algebraicznych metod syntezy i analizy układów tej klasy, napisał liczne artykuły naukowe i uczestniczył w wielu konferencjach naukowych, a w czerwcu 1968 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.

W roku 1969, dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz został zatrudniony na stanowisku docenta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych AGH. W roku 1973 władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 r. objął stanowisko dyrektora Instytutu.

Oprócz działalności dydaktycznej, naukowej i organizacyjnej, docent dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz pracował również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Był aktywnym długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, do którego wstąpił w 1952 r. W latach 1971-1973 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów Oddziału Krakowskiego.

Za swoją działalność został odznaczony, między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1973) i Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego (1961).

Docent dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz zmarł 2 marca 1983 r. w Krakowie zaledwie w wieku 63 lat. Od roku 1947 był on żonaty z Zofią Weiss, z którą miał córkę Beatę (ur. 1952).

Pozostał w pamięci współpracowników i absolwentów jako zaangażowany pracownik naukowo-dydaktyczny i zdolny organizator.

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
• Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 1. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2009, s. 209-210

Inne

• Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 17.12. 2019]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/

stan na dzień 17.12.2019