Stanisław Marian Knothe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1994
| dhc_year = 1994
| dhc_reason = za wybitne osiągnięcia w zakresie nauk technicznych, a zwłaszcza w zakresie przemieszczeń górotworu pod wpływem eksploatacji górniczej, ochrony terenów górniczych oraz w uznaniu zasług w rozwoju Wydziału Górniczego naszej Almae Matris
| dhc_reason = za wybitne osiągnięcia w zakresie nauk technicznych, a zwłaszcza w zakresie przemieszczeń górotworu pod wpływem eksploatacji górniczej, ochrony terenów górniczych oraz w uznaniu zasług w rozwoju Wydziału Górniczego naszej Almae Matris
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Marian Knothe''' (1919-)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Marian Knothe''' (1919-)
Linia 52: Linia 52:
Specjalność: mechanika górotworu,  
Specjalność: mechanika górotworu,  


Urodził się w Sosnowcu 2 lutego 1919 roku. Ukończył studia na  Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1947), doktorat (1950), habilitacja (1954), prof. nadzw. (1958), prof. zw. (1975).
Urodził się w Sosnowcu 2 lutego 1919 roku. Ukończył studia na  Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1947), doktorat (1950), habilitacja (1954), prof. nadzw. (1958), prof. zw. (1975).


W Akademii pracował  od 1947 roku, początkowo jako st. asystent, następnie adiunkt (1947-53), z-ca profesora, docent i profesor (1958-89). Kierownik Zakładu Aerologii Górniczej (1959-82), z-ca dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy (1975-80).
W Akademii pracował  od 1947 roku, początkowo jako st. asystent, następnie adiunkt (1947–1953), z-ca profesora, docent i profesor (1958–1989). Kierownik Zakładu Aerologii Górniczej (1959–1982), z-ca dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy (1975–1980).


Pracował również w Zakładzie i Instytucie Mech. Górotworu PAN. Był redaktorem naczelnym "Archiwum Górnictwa" oraz "Z Problemów Górnictwa", przewodniczącym Rady Naukowo-Technicznej ds. Górnictwa przy Ministrze Górnictwa i Energetyki. Główną dziedziną jego działalności naukowej są badania ruchów górotworu wywołane podziemną eksploatacją górniczą - jest autorem oryginalnej teorii tych ruchów, która od 40 lat jest stosowana w polskim górnictwie oraz w innych krajach świata. Drugim kierunkiem jego działalności jest aerologia.
Pracował również w Zakładzie i Instytucie Mech. Górotworu PAN. Był redaktorem naczelnym „Archiwum Górnictwa” oraz „Z Problemów Górnictwa”, przewodniczącym Rady Naukowo-Technicznej ds. Górnictwa przy Ministrze Górnictwa i Energetyki. Główną dziedziną jego działalności naukowej są badania ruchów górotworu wywołane podziemną eksploatacją górniczą jest autorem oryginalnej teorii tych ruchów, która od 40 lat jest stosowana w polskim górnictwie oraz w innych krajach świata. Drugim kierunkiem jego działalności jest aerologia.


Członek PAN i PAU oraz Międzynarodowego Biura Mechanizacji Górotworu, Międzynarodowego Towarzystwa Mech. Skał.
Członek PAN i PAU oraz Międzynarodowego Biura Mechanizacji Górotworu, Międzynarodowego Towarzystwa Mech. Skał.


Autor ok.100 prac z zakresu przemieszczeń górotworu pod wpływem ekspoatacji podziemnej oraz aerologii.
Autor ok.100 prac z zakresu przemieszczeń górotworu pod wpływem ekspoatacji podziemnej oraz aerologii.


Źródło:
Źródło:
* Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 302
* Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 302
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 16
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 16
* Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH
* Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH



Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Marian Knothe (1919-)

Specjalność: mechanika górotworu,

Urodził się w Sosnowcu 2 lutego 1919 roku. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1947), doktorat (1950), habilitacja (1954), prof. nadzw. (1958), prof. zw. (1975).

W Akademii pracował od 1947 roku, początkowo jako st. asystent, następnie adiunkt (1947–1953), z-ca profesora, docent i profesor (1958–1989). Kierownik Zakładu Aerologii Górniczej (1959–1982), z-ca dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy (1975–1980).

Pracował również w Zakładzie i Instytucie Mech. Górotworu PAN. Był redaktorem naczelnym „Archiwum Górnictwa” oraz „Z Problemów Górnictwa”, przewodniczącym Rady Naukowo-Technicznej ds. Górnictwa przy Ministrze Górnictwa i Energetyki. Główną dziedziną jego działalności naukowej są badania ruchów górotworu wywołane podziemną eksploatacją górniczą — jest autorem oryginalnej teorii tych ruchów, która od 40 lat jest stosowana w polskim górnictwie oraz w innych krajach świata. Drugim kierunkiem jego działalności jest aerologia.

Członek PAN i PAU oraz Międzynarodowego Biura Mechanizacji Górotworu, Międzynarodowego Towarzystwa Mech. Skał.

Autor ok.100 prac z zakresu przemieszczeń górotworu pod wpływem ekspoatacji podziemnej oraz aerologii.

Źródło:

  • Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 302
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 16
  • Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH