Jurgen Michael Honig: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 2009 | | dhc_year = 2009 | ||
| dhc_reason = za unikatowe | | dhc_reason = za unikatowe w skali światowej osiagnięcia w zakresie otrzymywania oraz badania własności fizycznych i chemicznych nowych materiałów o najwyższej czystości, a także za rozwinięcie szerokiej i bardzo owocnej współpracy z krakowskim środowiskiem naukowym | ||
}} | }} | ||
Prof. '''Jurgen Michael Honig''' (1924-) | Prof. '''Jurgen Michael Honig''' (1924-) | ||
Linia 52: | Linia 52: | ||
Specjalność: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa | Specjalność: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa | ||
Urodził się 29 września 1924 roku | Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku jest obywatelem Stanów Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Całe życie zawodowe prof. Honiga jest związane z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), poza okresem 1959–1967, kiedy prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA). | ||
W swojej karierze pełnił szereg funkcji administracyjnych, m.in. był redaktorem czasopisma „Journal of Solid State Chemistry” w latach 1982–1999 oraz Dyrektorem Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue w latach 1968–1982. Z tego względu posiadał swoje laboratorium zarówno w Katedrze Chemii jak i Fizyki na tym uniwersytecie. | |||
Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego | Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex. Kryształy z tego laboratorium są badane w wielu laboratoriach światowych, m.in. w Polsce. 2) Zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator — metal lub półprzewodnik — półprzewodnik typu Verweya. Zespół prof. Honiga odkrył szereg nowych własności dla tych przejść np. pojawienie się metaliczności w wysokich temperaturach dla V2O3, zmiana natury przejścia fazowego Verweya z pierwszego do drugiego rodzaju dla domieszkowanego magnetytu itp. 3) Konstrukcja teorii tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że prof. Honig był w stanie łączyć badania technologiczne (hodowla monokryształów) z badaniem ich własności fizycznych i teoretycznym opisem otrzymanych wyników. W związku z tym, w jego laboratorium pracowali chemicy, fizycy i inżynierowie materiałowi. | ||
Współpracował | Współpracował z polskimi fizykami i wraz z nimi opublikował około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. W jego laboratorium przebywali na wieloletnich stażach profesorowie: Zbigniew Kąkol, Andrzej Kozłowski i Józef Spałek. Jego rola w rozwoju kadry naukowej AGH wydaje się być nie do przecenienia. | ||
Brał udział | Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w Acta Physica Polonica. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych. | ||
Autor ponad 400 publikacji, | Autor ponad 400 publikacji, w tym dwóch monografii. Jedna z nich to „Thermodynamics: Principles Characterizing Physical and Chemical Processes” (Accademic Press, Boston) ma już 3. wydanie. Wygłosił także ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych. Obecnie, w wieku 85 lat przygotowuje kolejną monografię naukową. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi] | * [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi] | ||
* Uchwała | * Uchwała nr 124/2009 Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Jurgenowi M. Honigowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r. s. 36 | ||
* Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 | * Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 30/31. s. 17, portr. | ||
{{DEFAULTSORT:Honig, Jurgen Michael}} | {{DEFAULTSORT:Honig, Jurgen Michael}} | ||
[[Category:Doktorzy honoris causa]] | [[Category:Doktorzy honoris causa]] |
Wersja z 11:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. Jurgen Michael Honig (1924-)
Specjalność: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa
Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku jest obywatelem Stanów Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Całe życie zawodowe prof. Honiga jest związane z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), poza okresem 1959–1967, kiedy prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA).
W swojej karierze pełnił szereg funkcji administracyjnych, m.in. był redaktorem czasopisma „Journal of Solid State Chemistry” w latach 1982–1999 oraz Dyrektorem Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue w latach 1968–1982. Z tego względu posiadał swoje laboratorium zarówno w Katedrze Chemii jak i Fizyki na tym uniwersytecie.
Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex. Kryształy z tego laboratorium są badane w wielu laboratoriach światowych, m.in. w Polsce. 2) Zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator — metal lub półprzewodnik — półprzewodnik typu Verweya. Zespół prof. Honiga odkrył szereg nowych własności dla tych przejść np. pojawienie się metaliczności w wysokich temperaturach dla V2O3, zmiana natury przejścia fazowego Verweya z pierwszego do drugiego rodzaju dla domieszkowanego magnetytu itp. 3) Konstrukcja teorii tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że prof. Honig był w stanie łączyć badania technologiczne (hodowla monokryształów) z badaniem ich własności fizycznych i teoretycznym opisem otrzymanych wyników. W związku z tym, w jego laboratorium pracowali chemicy, fizycy i inżynierowie materiałowi.
Współpracował z polskimi fizykami i wraz z nimi opublikował około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. W jego laboratorium przebywali na wieloletnich stażach profesorowie: Zbigniew Kąkol, Andrzej Kozłowski i Józef Spałek. Jego rola w rozwoju kadry naukowej AGH wydaje się być nie do przecenienia.
Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w Acta Physica Polonica. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych.
Autor ponad 400 publikacji, w tym dwóch monografii. Jedna z nich to „Thermodynamics: Principles Characterizing Physical and Chemical Processes” (Accademic Press, Boston) ma już 3. wydanie. Wygłosił także ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych. Obecnie, w wieku 85 lat przygotowuje kolejną monografię naukową.
Źródło:
- [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi]
- Uchwała nr 124/2009 Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Jurgenowi M. Honigowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r. s. 36
- Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 30/31. s. 17, portr.