Eugeniusz Świtoński: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. dr hab. inż. Eugeniusz Świtoński (1940-)

Specjalność: automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja

Urodził się 7 sierpnia 1940 r. w Drohiczynie. Studia wyższe ukończył w 1963 r. na Politechnice Poznańskiej, a następnie rozpoczął pracę w Politechnice Śląskiej, z którą związany jest zawodowo do dnia dzisiejszego. W 1970 r. obronił pracę doktorską, a w 1980 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1991 r. został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Mechaniki Technicznej Politechniki Śląskiej. Tytuł profesora uzyskał w 1995 r., a po dwóch latach został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.

Od 1981 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn, równolegle kierując Zakładem Mechaniki Ogólnej. W latach 1991–1997 był kierownikiem Katedry Mechaniki Technicznej, zaś w 1987–1990 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od 1997 r. jest kierownikiem Katedry Mechaniki Stosowanej.

Jest wybitnym i cenionym specjalistą w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, ze szczególnym uwzględnieniem teorii powłok i prętów cienkościennych. Prowadzone przez Niego badania naukowe inspirowane są bezpośrednimi potrzebami przemysłu. Pobyt w 1970 r. na stażu naukowym w Wojskowej Akademii Technicznej pod kierunkiem prof. Jana Szmeltera oraz dalsza współpraca z tą Uczelnią stanowiły podstawę i ukierunkowanie do podjęcia badań w zakresie stosowania i rozwoju metod numerycznych w analizie stereomechanicznej konstrukcji maszynowych. Na początku lat 80. podjął współpracę z przemysłem maszyn górniczych w zakresie dynamiki napędów kombajnów węglowych. Równocześnie prowadził badania dotyczące biomechaniki i konstrukcji sprzętu medycznego oraz modelowania i optymalizacji mechatronicznych układów napędowych. Wynikiem tych badań jest szereg publikacji i opracowań konstrukcyjnych oraz patent dotyczący stołu do pionizacji i podnoszenia chorych. Jest autorem ponad 200 opracowań i oryginalnych artykułów naukowych. Uczestniczył i był organizatorem ponad 80 międzynarodowych konferencji naukowych.

Bierze czynny udział w pracach wielu komitetów naukowych konferencji krajowych i zagranicznych. Jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism naukowych w kraju i za granicą. Jako aktywny propagator mechaniki, w latach 1988–1998 był przewodniczącym Gliwickiego Oddziału PTMTS, a od 1998 do 2002 r. przewodniczącym Zarządu Głównego PTMTS. Od 1998 r. jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN.

Promotor 13 prac doktorskich, recenzent ponad 22 rozpraw doktorskich i 25 habilitacji, opiniodawca ponad 20 wniosków profesorskich. Wypromował ponad 150 dyplomantów na studiach magisterskich.

W wyniku przeprowadzonych wyborów do zespołów Komitetu Badań Naukowych piątej kadencji został wybrany Członkiem Zespołu Mechaniki, Budownictwa i Architektury (T-7). Równocześnie Minister Nauki i Informatyzacji powołał go na członka Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. Po wprowadzeniu ustawy o zasadach finansowania nauki został członkiem Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki, Członkiem Zespołu Roboczego ds. Produkcji Materialnej oraz ponownie Członkiem Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. W 2006 r. został wybrany do Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów na kadencję 2007–2010, a w 2008 r. do Komisji Badań Na Rzecz Rozwoju Nauki Rady Nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W komisji tej pełni funkcję Przewodniczącego Zespołu Nauk Technicznych. Od 2007 r. Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.

Doktor Honoris Causa Politechniki Rzeszowskiej (2007), Politechniki Śląskiej (2009) oraz Akademii Górniczo-Hutniczej [2012].

Źródło:

Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 20 czerwca 2012. Kraków Biuro Rektora AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie [2012]. 86 [1] s., portr., fot., il.
Uchwała Nr 77/2012 Senatu AGH z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie nadania TYTUŁU DOKTORA HONORIS CAUSA Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica prof. dr hab. inż. Eugeniuszowi Świtońskiemu z Politechniki Śląskiej. Protokół z Posiedzenia Senatu AGH z dnia 25 kwietnia 2012 r.. s. 2, 19–20, 73
Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4B : Ludzie nauki P-Ż. [Warszawa] Ośrodek Przetwarzania Informacji cop. 2006. S. 890

@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 | citizenship =
 | nationality =
-| fields = automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja
+| fields = automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja
 | workplaces =
 | alma_mater =
@@ Linia 38: / Linia 38: @@
 | influences =
 | influenced =
-| awards = Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Jubileuszowy AGH, Medal Honorowy Giorgio Agricoli TU VSB Ostrawa, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz honorowy tytuł „Zasłużony dla Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM", statuetka „Złoty Partner 2008" za wybitne osiągnięcia w rozwoju kadry naukowej Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach. Liczne nagrody i wyróżnienia, m.in.: nagroda w III Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS (1996), dwukrotnie indywidualna nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1970, 1979), nagroda specjalna Rektora Politechniki Śląskiej w Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS za prace teoretyczne z mechaniki (1972), zespołowa nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1983), 4 zespołowe nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz liczne nagrody JM Rektora Politechniki Śląskiej
+| awards = Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Jubileuszowy AGH, Medal Honorowy Giorgio Agricoli TU VSB Ostrawa, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz honorowy tytuł „Zasłużony dla Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM”, statuetka „Złoty Partner 2008” za wybitne osiągnięcia w rozwoju kadry naukowej Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach. Liczne nagrody i wyróżnienia, m.in.: nagroda w III Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS (1996), dwukrotnie indywidualna nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1970, 1979), nagroda specjalna Rektora Politechniki Śląskiej w Ogólnopolskim Konkursie PTMTiS za prace teoretyczne z mechaniki (1972), zespołowa nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1983), 4 zespołowe nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz liczne nagrody JM Rektora Politechniki Śląskiej
 | signature =
 | signature_alt =
@@ Linia 46: / Linia 46: @@
 | children =
 | dhc_year = 2012
-| dhc_reason = za niezwykle bogatą i różnorodną pracę naukową oraz w uznaniu istotnych dokonań organizacyjnych służących rozwojowi nauk technicznych
+| dhc_reason = za niezwykle bogatą i różnorodną pracę naukową oraz w uznaniu istotnych dokonań organizacyjnych służących rozwojowi nauk technicznych
 }}
 Prof. dr hab. inż. '''Eugeniusz Świtoński''' (1940-)
-Specjalność: automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja
+Specjalność: automatyka i robotyka, budowa i eksploatacja maszyn, mechanika; analiza wrażliwości, biomechanika, dynamika maszyn, mechanika ośrodków ciągłych, metody numeryczne, optymalizacja
-Urodził się 7 sierpnia 1940 r. w Drohiczynie. Studia wyższe ukończył w 1963 r. na Politechnice Poznańskiej, a następnie rozpoczął pracę w Politechnice Śląskiej, z którą związany jest zawodowo do dnia dzisiejszego.  W 1970 r. obronił pracę doktorską, a w 1980 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. W  1991 r. został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Mechaniki Technicznej Politechniki Śląskiej. Tytuł profesora uzyskał w  1995 r., a po dwóch latach został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.
+Urodził się 7 sierpnia 1940 r. w Drohiczynie. Studia wyższe ukończył w 1963 r. na Politechnice Poznańskiej, a następnie rozpoczął pracę w Politechnice Śląskiej, z którą związany jest zawodowo do dnia dzisiejszego.  W 1970 r. obronił pracę doktorską, a w 1980 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1991 r. został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Mechaniki Technicznej Politechniki Śląskiej. Tytuł profesora uzyskał w 1995 r., a po dwóch latach został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.
-Od 1981 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn, równolegle kierując Zakładem Mechaniki Ogólnej. W latach 1991-1997 był kierownikiem Katedry Mechaniki Technicznej, zaś w 1987-1990 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od 1997 r. jest kierownikiem Katedry Mechaniki Stosowanej.
+Od 1981 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn, równolegle kierując Zakładem Mechaniki Ogólnej. W latach 1991–1997 był kierownikiem Katedry Mechaniki Technicznej, zaś w 1987–1990 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od 1997 r. jest kierownikiem Katedry Mechaniki Stosowanej.
-Jest wybitnym i cenionym specjalistą w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, ze szczególnym uwzględnieniem teorii powłok i prętów cienkościennych. Prowadzone przez Niego badania naukowe inspirowane są bezpośrednimi potrzebami przemysłu. Pobyt w 1970 r. na stażu naukowym w Wojskowej Akademii Technicznej pod kierunkiem prof. Jana Szmeltera oraz dalsza współpraca z tą Uczelnią stanowiły podstawę i ukierunkowanie do podjęcia badań w zakresie stosowania i rozwoju metod numerycznych w analizie stereomechanicznej konstrukcji maszynowych. Na początku lat 80. podjął współpracę z przemysłem maszyn górniczych w zakresie dynamiki napędów kombajnów węglowych. Równocześnie prowadził badania dotyczące biomechaniki i konstrukcji sprzętu medycznego oraz modelowania i optymalizacji mechatronicznych układów napędowych. Wynikiem tych badań jest szereg publikacji i opracowań konstrukcyjnych oraz patent dotyczący stołu do pionizacji i podnoszenia chorych. Jest autorem ponad 200 opracowań i oryginalnych artykułów naukowych. Uczestniczył i był organizatorem ponad 80 międzynarodowych konferencji naukowych.
+Jest wybitnym i cenionym specjalistą w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, ze szczególnym uwzględnieniem teorii powłok i prętów cienkościennych. Prowadzone przez Niego badania naukowe inspirowane są bezpośrednimi potrzebami przemysłu. Pobyt w 1970 r. na stażu naukowym w Wojskowej Akademii Technicznej pod kierunkiem prof. Jana Szmeltera oraz dalsza współpraca z tą Uczelnią stanowiły podstawę i ukierunkowanie do podjęcia badań w zakresie stosowania i rozwoju metod numerycznych w analizie stereomechanicznej konstrukcji maszynowych. Na początku lat 80. podjął współpracę z przemysłem maszyn górniczych w zakresie dynamiki napędów kombajnów węglowych. Równocześnie prowadził badania dotyczące biomechaniki i konstrukcji sprzętu medycznego oraz modelowania i optymalizacji mechatronicznych układów napędowych. Wynikiem tych badań jest szereg publikacji i opracowań konstrukcyjnych oraz patent dotyczący stołu do pionizacji i podnoszenia chorych. Jest autorem ponad 200 opracowań i oryginalnych artykułów naukowych. Uczestniczył i był organizatorem ponad 80 międzynarodowych konferencji naukowych.
-Bierze czynny udział w pracach wielu komitetów naukowych konferencji krajowych i zagranicznych. Jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism naukowych w kraju i za granicą. Jako aktywny propagator mechaniki, w latach 1988-1998 był przewodniczącym Gliwickiego Oddziału PTMTS, a od 1998 do 2002 r. przewodniczącym Zarządu Głównego PTMTS. Od 1998 r. jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN.
+Bierze czynny udział w pracach wielu komitetów naukowych konferencji krajowych i zagranicznych. Jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism naukowych w kraju i za granicą. Jako aktywny propagator mechaniki, w latach 1988–1998 był przewodniczącym Gliwickiego Oddziału PTMTS, a od 1998 do 2002 r. przewodniczącym Zarządu Głównego PTMTS. Od 1998 r. jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN.
-Promotor 13 prac doktorskich, recenzent ponad 22 rozpraw doktorskich i 25 habilitacji, opiniodawca ponad 20 wniosków profesorskich. Wypromował ponad 150 dyplomantów na studiach magisterskich.
+Promotor 13 prac doktorskich, recenzent ponad 22 rozpraw doktorskich i 25 habilitacji, opiniodawca ponad 20 wniosków profesorskich. Wypromował ponad 150 dyplomantów na studiach magisterskich.
-W wyniku przeprowadzonych wyborów do zespołów Komitetu Badań Naukowych piątej kadencji został wybrany Członkiem Zespołu Mechaniki, Budownictwa i Architektury (T-7). Równocześnie Minister Nauki i Informatyzacji powołał go na członka Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. Po wprowadzeniu ustawy o zasadach finansowania nauki został członkiem Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki, Członkiem Zespołu Roboczego ds. Produkcji Materialnej oraz ponownie Członkiem Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. W  2006 r. został wybrany do Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów na kadencję 2007-2010, a w 2008 r. do Komisji Badań Na Rzecz Rozwoju Nauki Rady Nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W komisji tej pełni funkcję Przewodniczącego Zespołu Nauk Technicznych. Od 2007 r. Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.
+W wyniku przeprowadzonych wyborów do zespołów Komitetu Badań Naukowych piątej kadencji został wybrany Członkiem Zespołu Mechaniki, Budownictwa i Architektury (T-7). Równocześnie Minister Nauki i Informatyzacji powołał go na członka Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. Po wprowadzeniu ustawy o zasadach finansowania nauki został członkiem Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki, Członkiem Zespołu Roboczego ds. Produkcji Materialnej oraz ponownie Członkiem Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa. W 2006 r. został wybrany do Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów na kadencję 2007–2010, a w 2008 r. do Komisji Badań Na Rzecz Rozwoju Nauki Rady Nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W komisji tej pełni funkcję Przewodniczącego Zespołu Nauk Technicznych. Od 2007 r. Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.
 Doktor Honoris Causa Politechniki Rzeszowskiej (2007), Politechniki Śląskiej (2009) oraz Akademii Górniczo-Hutniczej [2012].
 Źródło:
-* Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 20 czerwca 2012. Kraków Biuro Rektora AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie [2012]. 86 [1] s., portr., fot., il.
+* Profesor Eugeniusz Świtoński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 20 czerwca 2012. Kraków Biuro Rektora AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie [2012]. 86 [1] s., portr., fot., il.
-* Uchwała Nr 77/2012 Senatu AGH z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie nadania TYTUŁU DOKTORA HONORIS CAUSA Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica prof. dr hab. inż. Eugeniuszowi Świtońskiemu z Politechniki Śląskiej. Protokół z Posiedzenia Senatu AGH z dnia 25 kwietnia 2012 r.. s. 2, 19-20, 73
+* Uchwała Nr 77/2012 Senatu AGH z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie nadania TYTUŁU DOKTORA HONORIS CAUSA Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica prof. dr hab. inż. Eugeniuszowi Świtońskiemu z Politechniki Śląskiej. Protokół z Posiedzenia Senatu AGH z dnia 25 kwietnia 2012 r.. s. 2, 19–20, 73
 * Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4B : Ludzie nauki P-Ż. [Warszawa] Ośrodek Przetwarzania Informacji cop. 2006. S. 890